Bir sarkacın ucunda yüreğim.
Gider hüzün, gelir hüzün.
Hep hüzün yağar üzerime.
Çiçekler açar hüzün, solar hüzün.
Oysa doğumum güzün olmuş,
Düğünüm güzün.
Ömrüm olsa olsa
Olur ne kadar uzun(?)
Hüznün müptelasıyım her mevsim.
Güneş doğar hüzün, batar hüzün.
Mevsimsiz kar düştü saçlarıma.
Kârım hüzün, zararım hüzün.
Hüznün resmini çizemem ama
Yazım hüzün, kışım hüzün…
Dört işlemi dört mevsime dağıttım.
Çarptım, böldüm, çıkardım, topladım hüzün.
Ankara,16.12.2007 İbrahim KİLİK
