İmkansız Bir Aşkı Sadece Acılar Sarar
Kavuşmak gibi bir hayalin içinden çıkıp belkide çıkmadan ümitsizliğe kapılıp olan biteni görüpte görmezden gelerek ayrılığı ertelemenin adıydı; gözyaşlarım, öfkelerim, çığlıklarım.
Sessiz kalır etrafında ki herkes belki de sen susturursun tüm sesleri, beynin o kadar karışık olur ki yüreğinin sesini dahi duymazsın. Yalnızlıktır seni saran, en sevgiye muhtaç anında yalnızlıktır sadık kalan anlarsın...
Hayallerin katil olabileceğini çaresizlik içinde kıvranıp ta hayalin olan yanında olmadığında anlarsın. Uzaktan bakarsın, pencere arkasından; gülüşlerini, sevinçlerini, her şeye rağmen huzurunu görürsün.
Yok olmak istersin, pencere kenarına bırakıp ona ait her şeyi. Peki ya yüreğini nereye bırakacaksın? Anlarsın bu aşktan sana kalan acıdan başka hiçbir şey olmayacağını.
Çünkü sevdanın adıydı imkansızlık ve imkansız bir aşkı sadece acılar sarar.
Can yanar dil susar, böylece yaşar gidersin sana sunulan bir hayatı..
Eğer yürümek istediğimiz yolu seçebilseydik kuşkusuz mutsuzluğu bırakırdık ardımızda. Ama gitmek istediğimiz yolu kapatıyor cömertliğimiz. Bu yüzden hep kendimize bencil kaldık, hor gördük mutluluğu, başkalarına adadığımız hayatı kendimize haram kıldık.
Yaşıyor gibi görünsekte aslında sadece nefes alışverişi yapıyoruz...
12.01.2015
Rasim Yılmaz
