KADIN MİLLETİNİN DAYANILMAZ TUTKULARI
Şimdi bu başlığı attım diye; kadın milletinin bir mensubu olma gerçeğim değişmiş değil.Lakin, dün hemcinslerimin - inanmakta zorluk çektiğim- dipsiz hıncına şahit oldum. Aman Allah’ım, maşallah bizlere !
Sezon sonu indirimleri başladı hepinizin bildiği gibi. Sokaklarda yürümek ne mümkün! Mağazalar hıncahınç dolup taşıyor.Kasa fiş kağıtları ışın hızıyla değiştiriliyor.
Dün hasbelkader bir çılgınlık yapıp, hazır yağmur da yağarken biraz yürüyeyim dedim.Demez olaydıım!! Adım başı kitlesel bir yağma söz konusu.Hortum gibi bir şey, bir kapılırsan bir daha çıkamıyorsun!
Dağılan saçlarımı toplamaya çalışırken en sevdiğim tokamı kaybettim!
Yok yahu, ‘Ekonomik dar boğazdayız, haneler fakirlik zincirini kıramadı,insanlar aç sefil!’ söylemleri falan terane.! Dün gördüm , artık bana kimse inandıramaz zordayız dardayız ayaklarını...
Ne mizansenlere şahit oldum, oyyy oyyy ki ne oyyyyyyyy
Bir mağazada:
Hatun kişi, eteklere bakıyor ‘Ayyyy, ne ucuz, ben beş tane alayım sen de al gelecek sene giyeriz!’ diye arkadaşını tetikliyor.
Bir başka yerde.. Adam eşine bıkkın ve kızgın gözlerle bakıyor. ‘ Ama, daha geçenlerde bu elbiseden üç tane aldın, şimdi neden aynı modelden alacağım diye tutturuyorsun?’
‘Tamam ya! Almayalım, bu kadar ucuz muydu? Alımların tam zamanı!!’ Aaa, bir de tribal enfeksiyon durumlarına giriyorrrr!!! Adam haklı ya. Ucuz olsun da; direği boyasalar alırız biz vallahi.Belki lazım olur ayol.
Kabinlerin önü, bağ kur maaş kuyruklarını aratmayacak durumda.Elinde en az on parça bekliyor kadınlar.Ayy, ne haset bakıyorlar birbirlerine ‘Acaba, şunun elindekini ben daha önce mi kapsaydım? O, daha güzelmiş.Belki beğenmez de bırakır.’ içsel feryatları.
Bu arada kavgalar, çekişmeler de var hani.Ben gördüm inanamayan inanmasın.
Ayakkabı mağazalarına da bakmazsam olmazdı.Madem girmişim bu girdaba ‘Bak kızım Binnur, bak ta gör.’ dedim içimden.Eveeet, asıl komedi ayakkabı mağazalarında.Hem indirim hem de kredi kartlarına 3567(!) ay taksit. Bedavaaaaaa!
Kadının biri, genç kızına ayakkabı alıyor yani daha doğrusu almaya çalışıyor. 39 numara ayaklı genç kardeşim, 37 numara ayakkabıyı ayağına zorluyor da zorluyor.Eee onu beğenmiş 39 numarası da kalmamış ne yapsın kızcağız? Annesi de yardım edip, ittiriyor ! Ayy bu ne ailesel dayanışma deyip özeniyor ve de imreniyorum! Annem olsa ‘Saçmalamaaaa ve de komik olma evladım!’ diye kızardı bana! Bu şen şakraaaaaaaak ve şakırdaaaak aile sohbetinin sonunu hiç merak etmiyorum. Ayakkabıyı, pamuk prensesin üvey kardeşini ve annesini bırakıyorum mağazada.
Gelelim sergi mallarına.Şu çocuklar için çıkan vik vik bir kukla varya, bir vikliyor kulaklara ziyafet(?) Nefret ettiğim o sesten ben kurtulmak için adımlarımı hızlandırırken, satıcı adamda arkamdan aynı hızla kuklayı vikviklete vikviklete geliyor.Beraber yol alıyoruz.Sinir uçlarım alınmış gibi ben de bu akıma ayak uyduruyorum Hatta şu kukladan yeğenime de mi alsam? Sonsuza dek bu kukla bizde de mi olsa! Çıldırıyoruuuuuuuum.
Tüm bunlar yetmez gibi, bu booooooov kalabalıkla eve gitmekte var.Hepsi metroya mı biner acep diye düşünürken, bir iniyorum durağa !!!!!!!!!! Kalanların hepsi oradaaa.İtiş kakış biniyoruz metroya , serviste kapıya sıkışıyorum.Sitenin önüne geldiğimde elbiselerimi parçalanmış mı diye yokluyorum .Neyse fena değilim . Kazağım biraz sünmüş ama.
Sitemizin tombiş kedisini görüyorum, bana doğru hızlanırken tıslıyor da ' Ne oldu buna, alış-verişten mi geliyoracaba?' derken canavarlaşıyor.Beni yiyor.
