Bizler kullanılmak için doğduk.Benliğimiz bu duruma alıştı,hissizleştik.
Aynı evreler(doğum,yaşam,ölüm),aynı insanlar,aynı çevre,aynı yalanlar kandırıldık.
Gerçekler hiç yokmuş gibi çöpe atıldı önümüzden kaçırıldı.
İsteklerimiz hayatımızla sürekli çelişti.
Hayallerimiz hiç gerçekleşmeyecek olmasına rağmen bizi hep mutlu etti.
Kullanım süresi dolduğunda ise hayat bizi terk etti.
