Jun,21/07
Belki çok yazılmış, çok konuşulmuştur. Olsun!... İlle de, kendi deneyimim kendime...
Eski kocam derdi ki, ille de Amerika`yı yeniden keşfetmek istiyorsun sen. Sanırım öyle...
Başarısız... Beceriksiz... Yetersiz insanlar...
Başarılı... Becerikli... Yeterli kişileri eleştiriyorlar hep!
Neden mi yapıyorlar?
Hasetlerinden? Evet...
Saplantılı egolarından? Evet...
Ama... Ama en çok neden? Biliyor musunuz?
Dertleri merak uyandırmak!..
Öne çıkmak!
Önemsenmek, belki de en çok!...
Örneğin, dikkat edin lütfen, en yıkıcı, en yerici eleştiriler, örneğin bir yazı, resim yada şiire, hep böylelerinden gelmiştir.
Bir bakın lütfen, ki, bakıyoruz zaten, ki, onların istediği de budur, böyle acımasız bir eleştiriyi kim yapmış...
Kimbilir kendisi ne kadarmış da, böyle bir eleştiri hakkını kendinde bulmuş... Merak ediyoruz ve bakıyoruz ya, gördüklerimiz hep bizde saklı, yalnızca dudak kıyıcıklarımızda esefli bir gülümseme...
Alet olduk işte!...
Kimbilir, okunma sayısıyla egosunu ne güzel şişirdi...
Bununla mutlu olan insanlar var. Gerçekten var, şahidim!..
Yeterli kişiler, oysa, derinden gider...
Yeterli birinin en olumsuz eleştirisi bile yapıcıdır.
Korkusu yoktur ya, acaba boynuz kulağı mı geçer... Her eleştirisinde bile bulunur bir öğreti. Kırmaz da zaten asla, sanatçının şevkini!...
Yeterli kişiler öldürmeyi değil de, yaşatmayı severler.
Sığlıktan çoktan geçmişlerdir, derinde olmaları da engel değildir el uzatmalarına sığda bekleyenlere...
Ama... Toplayıp toplayıp sığlıktan taşları atanlara da, "dur" demeyi de bilirler, kibarca...
Bilirler ki, bu da yapılmazsa eğer, sığlar... Derinler... Bir çok kişi atılan taşlardan, az yada çok zarar görecekler...
