Loş bir bar..
Kararmış yüzler, bakışlar, ümitsizlik içinde üflenen sigara dumanında gizlenmiş..
Kelimeler çok eskide kalmış;
Eski bir tango çalarken bir yandan,
Öylesine varlıksız , öylesine anlamsızlar artık..
Bir kadın belirir aniden, saçları koyu
Gözleri derin ve bekleyişli,
Uzakları görür gibi adeta..
Kırmızı bir elbise giymiş
Derin yırtmaçlı,
Yuksek topuklu ayakkabıları eskimiş kadim bir zamanda
Yıkım geçirmiş geçmişinden kurtarabildigi ne varsa,
Hepsiyle son dansını etmeye gelmiş, bu gece buraya..
Bir adam..
Elinde kederli ve talihsiz kadehi,
3 kuruşu denkleştirip anca alabildigi..
Bara yaslanmış umarsızca..
Kibir ve gurur dimdik tutarken onu yıllara karşı,
Yoksunluk gün be gün eritmiş..
Hala farkında değil bencilliğin hayatını nasıl tukettiğini..
Öylece seyrederken geçmişini,
Gözleri ansızın Kırmızıya kapılır gider.
Kimbilir aklından neler gecer..
Eskide kalanlar mı, yoksa geleceğe dair küçük bir umutlanma mı ?
Hisleri boyle karışmış mıdır, başka birşeye karşı?
Kırmızı ile bir mazi yaşanmış belli ki..
İsimleri varken bir zamanlar,
Artık sadece bir kadın ve bir erkek kalmış geriye..
Simdi başarabilecekler mi peki?
Adam gururunu, kadın acılarını bırakarak bir yana..
Özlemle kavuşup da,
Birbirlerini, Son - bir - Tango ile var edebilecekler mi yeniden?
