Sana sarılma hayaliyle yürüyorum boş kaldırımlarda.Belki olduğun yerden beni görürsün diye hep dışarılardayım. Ölümün ardıdan bir başkaldırış bu zamana ve hayata.Kalbim acı içerisinde seni anarken , mantığım ez geç hayatı nidalarıyla bana yol gösteriyor senin yerine.Senin yerine evet bu hayatta en büyük desteğim ve yaşama sebebimdin.
HAYKIRIYORUM KENDİME CANIMI KAYBETTİM DİYE.Vadiler , okyanuslar geçiyor gözümün önünden bütün güzellikleriyle dünya karşımda ama hayatımın en büyük güzelliği sen yoksun.Sen yoksun baba ve sensiz ben de yokum.
Mezarına geldim bugün güllerle sarıldım seni bir yorgan gibi örten toprağa ,ağladım hıçkırarak ,sensizliğe beddua ettim utanmadan. Son halinle karşımdaymışçasına seni hayalettim ölümün soğukluğu sararken heryanımı.
Senden sonrası acılarla dolu canım babam.Sensizlikle bir başımayım ve çok yalnızım .Keşke diyorum her defasında"keşke sen değil de ben ölseydim senin yerine".Keşkelerle işler yürümüyormuş meğer.Meğer sensiz hayat zindanmış bana .
Şimdi çok uzaklardasın bunu biliyorum ama beni duyuyorsan eğer seni çok seviyorum ve senin yanına gelmek için yaşıyorum bunu keşke duyabilsen CANIM BABAM.
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
