bu şehrin kir tutmuş yüzüne benziyor, paslanmış yüreğin.
aynı onun kadar karanlıksın, ışıklarını yaksam da gülümsemez asla gözlerin.
soğuk duvarlarından ilham almış bedenin, ısıtsan da üşütür bu rüzgar hep seni.
kalabalık şehirler gibisin, kaybolmuş düşüncelerin.
çıkmaz sokaklarına girdim,
alışır uykularımı kaçıran bu şehire yüz tutmuş kalbim
sana da alışır, öyle bir anda çekip gidemez gibiyim...
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
