19.00
Uzun zaman oldu. Yazmaya çok kez niyetlensem de, bir güç beni yazmaktan alıkoydu her seferinde. Sevmedim bu durumu ben. Sana yazmak benim en sevdiğim şeylerden biriyken bu isteksizlik nerden çıktı şimdi?
Ben niyetlendiğim hiç bir şeyi tam olarak bitiremiyorum. Ne yasını tutabiliyorum adam akıllı, ne de hüzünlendiğim zaman ağlayabiliyorum. Boğazımda bir şeyler düğümleniyor. Ağlamayı çok istesem de yapamıyorum. Bu da canımı daha fazla acıtıyor.
Tek bildiğim mutsuz olduğum. Ve mutsuzluğum geçmeyecek farkındayım. Mutsuz olmaya mahkumum ben. Seni sevmeye devam ettiğim sürece de bu böyle olacak.
Dün gece senin en çok sevdiğin şarkılardan birini dinledim. " iki gözüm" Bu şarkıyı sen seviyorsun diye seviyorum. Onun için değerli benim gözümde.
Bak işte... Şimdi de aynı şey oluyor. O kadar çok ağlamak istememe rağmen bir türlü yapamıyorum. Ve bu durumdan nefret ediyorum.
Bu hep böyle mi devam edecek? Evet, haklısın... Bu durumu kendime ben yaşatıyorum. Herkesin söylediği gibi, bitirmek benim elimde. İyi de ben niye başaramıyorum o zaman?
Afedersin unutmuşum. Ben hiç bir şeyi tam yapamıyordum. Bu da öyle bir şey galiba.
Daha fazla yazacak gücüm kalmadı. İyi geceler...
