Kimseye kızmıyorum aslında,
Kendime kızdığım kadar,
Ve utanmadan yüreğimi,
Nice tanınmaz yüreklere anlattığım kadar,
Paylaşımında bir yaşantının,
Öğrettiklerini şiire kattığım kadar,
Kimseye kızmıyorum aslında,
Korkularıma yenildiğim kadar,
Ve gün kadar çoğalan hayallerimi,
Yürek dediklerime açtığım kadar,
Nice çamurlu yollarında hayatın,
Güneşli tebessümlere özendiğim kadar,
Ve yazılanın kaderidir boşa sarfedilen tüm sözler,
Dedim ya oysa,
Kimseye kızmıyorum aslında,
Ulaşılması sonuçsuz kör zamanlardan,
Ne beni çevirir bu yoldan,
Ne de yazılanı hayallerime izinsiz takılandan....
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
