Çocuklarımı kaybettim yollarda
Işığa hasret görmeyen gözleri vardı yazık
El yordamıyla buldular karanlık sokağı
En çok özledikleri soğuk kesilmiş kaldırımlardı
Sokağın çocuklarıydı onlar, sığmazlar dört duvara
Yumuşak yataklar daha sert gelirdi kaldırımlardan
Üzerinden geçilmeyen köprülerin altında kokladılar sevgiyi
Çöplüklerde verildi en muhteşem ziyafetler
Onlar sokağın çocukları, ruhumuzun kayıp aynaları
Cenneti poşetlerine doldurup çektiler içlerine
Dünyayı üstlerine kapatıp bir sokağa hapsettik düşlerini
Kaldırımlarla birlikte sevgiyi de süpürdük acımadan
Onlar sokağın çocukları, gökyüzünün kayıp yıldızları
Evlerden taşan şefkatleri topladılar kucak kucak
Mehmet'in anasının adı çıkmıştı mahallede
Ya gidecekti evinden ya da kaza çıkacaktı elinden
Selim'in üveydi anası babası, sevgi dışarda ama nerdeydi
Onlar sokağın çocukları, sokaklar buluşma noktamız
Kayıp hazinelerin saklandığı kaldırımlar yatağımız
İçinize gömdüğünüz sevgiyi aradık düşlerimizde
Kazıyoruz yorulmadan tüm sokaklarını şehrin
Sevgi orada bir yerde, çıkaracağız elbet
Evlere tek tek dağıtacağız merhameti
Belki yine cenneti poşetlere doldurup çekeceğiz içimize
Ama bizler var oldukça sokaklarda, yaşlanmayacak şehir
Çocuk kalacak sonsuza dek içi geçmiş kaldırımlar
Bizler sokağın çocukları, gökyüzünün kayıp yıldızları.
