Sonsuzluğun uçurumlarında, bir rüzgâr savurganıyım ben. Seslerin içinde, kısık sesle, yalnızlığın tepesinde dursam da,gözlerimin içinde seni arıyorum ben.
Sıraladım ömrümün baharlarını. Bahar gelse de, kış yaşatır bu soğuk, bu ağlamaklı, bu şehir konuşan geceleri.
Kiminin masasında biter,i çki gibi sarhoş olurum. Kiminin de , baş ucunda biter mum olurum, eririm günlerce.
Yollar gidiyorum. Yanlarımda yeşil yeşil çimenler. Nefes aldıkça,ciğerlerime batar hasretin. Yıllar geçtikçe,içimde büyür, yokluğunun adı nefretim olur. Celladın kurbanı gibiyim, son dileği nedir bilinmeyenim.
Kısmetim soğulmuştur, bu sıcak gibi mevsimlerde. Çiçek açmaz, ağaç bitmez, tohum filizlenmez topraklarımda. Bir çocuk gibi çocuk ister içim. Sen yoksun, sesler giderek büyür, ayak sesleri top seslerine karışır.
Tek başıma her şey! Mutlulukları tek başıma, heyecanı tek başıma, ağlamayı tek başıma, susmayı tek başıma...
Hani derler ya, sabahı gece bürür,sevinci hüzün sarar körükle.
Üstüne gider,üstüne üstüne.... Yarı yolda gözlerim dolar. Köşeyi dönünce, kirpiklerim hesap sorar. Bugün kaçıncı yaş yapıştı üzerime? Bir hıçkırık koparmak isterim. İçimde bitirdiklerim...Düğümlenen boğazımdan çıkarmak için, hıçkırıklar geceye karışır, yine bağırır gece!
Yani, bacaklarımın dermanı kesilircesine, üstüne gider,üstüne üstüne.....! Yarı yolda gözlerim dolar. Köyün en delisi, sonunda birden ağlar!
Hasretlik kötü his. Hele yalnızlık....Unutulmuşluk kötü his. Hele küslük.... Sessizlik zor iş. Hele konuşamamak! Herşeyi bilip susmak zor iş... Zorsun işte!
Gülmek ağlamanın yarısı kadar coşkulu yapılsaydı, canı kanatmaya gerek kalmazdı. Dururdu zaman, değişirdi mekan. Geldiğin yeri hatırlardın da, yerine gelseydi eğer duan!!!
