Uzar gider tren yoları
Bahar yapraklar arasından
Kıyısından ölümün
Aşkın tam ortasından
Öyle karanlıklar doluyor içine
Öyle zor konuşuluyor
Öyle kaçamak bakıyor gözlerin
Cam kırığı ellerin birden dağılıyor
Seni soruyor istasyon kalabalığı
Seni burada herkes tanıyor
Uzun uzadıya bir dem oluyor
Raylar ardı sıra ömür
Ve yıkıyor da her engeli bir bir gönül
Bu tren sana geliyor
Ben sana…
