Söylenecek o kadar çok şey var ki hayata dair...
Derin soluk alışlarım hayat verişlerimden öteye gitti yaşamak. Avuçlarımdaki çizgilerdi beni anlatan şimdilerde tanımsız işaretlerden öteye gitmiyorlar. Yabancılaşmak bunun adı. Önce kendine yabancılaşmak sonra ne varsa... Koca bir zamansızlık hayatın gerisinde kalmak.
Yaşamak nefes almaktan öteye gitmiyor neye dair o zaman bu savaş? Hangi bilinmezligin dönemeci? Tüm savunmasız düşüncelerimin savrulduğu bir anda neye dairdi bu öfke? Yitirdiklerim, yaşananlar, belirsizlikte kalanlar hangisinindi suç? Zamana adadım tüm kararlarımı. Geçen gün batımlarının şerefine ve her an biraz daha tükettigim ömrümün şerefine...
Tüm yenmişliğime ragmen bir yenilgi daha hayattan, bir nefes daha tükettim yarından bir daha bir daha...
