Bir tünel inşaatı başladı yüreğimde
Onay vermemiştim, onu medeniyette vermeyecektim
Doğası gizlenmeliydi, korunmalıydı..
Savunmasız kaldığım bir anda ansızın istila başladı
Çok sağlam temeller attılar derinliklere
Kilometreler sürüyor uzunluğu
Yinede besbelli gecekondu
Ben karşı çıkamadan yıkamadan
Kaçak hizmete sunuldu
Halbuki daha bitmemişti yapımı
Şimdi kaygıyla derinden sızlıyor bedenim
Acıların farları yok,
Ardarda gelen kazalarla hırpalanıyor
Korna sesiyle yankılanıyor kalbim
Oklar hep çıkmazlara yönelmiş
Olur olmaz yerlere uyarılar yerleştirilmiş
Kaybolan sevinçler yolunu bulacak mı?
Hayaller korkmadan tüneli kullanacak mı?
Yüreğim sarsılmadan duracak mı?
Azimle vuruyorlar duvarlarına
Her darbede eriyor dermansız toprağım
Dağımın çiçekleri soluyor,
Filizlenmeye çalışanlar vazgeçiyor varolmaktan
Acı içinde çırpınıyor yüreğim
İnşaası artık bitmeli, sonu aydınlığa ermeli tünelin
Can damarım kaza kalıntılarını akıtmalı,
Tohumlar berekete doymalı
Tüm umudum senden yana gün ışığı
Işık ver çıkışa, yol ver drama
Tünel insafa gelsin kasvetiyle korkutmasın
Kalbimin doğasına uyum sağlasın
Yüreğim içini bölen dev yarığada
Çiçekleri gibi baksın
Benliğime kıymasın
