Tuvaline kan sıçramış hayatın,
Sol yanından
Ayak diplerine,
İnce bir çizgide,
Üşüterek,
Acıtarak,
Sızlatarak…
Yargısız, imdatsız, sessiz…
Sensizlikte…
Tuvaline kan sıçramış hayatın,
Soluk maviler bile yok;
Ötesi mor yalnızlık sızısı…
O sızı, tanıdın mı?
Yitirmişliğin sızısı…
Pişmanlığın belkide,
Kim bilir?
Kim bilir?
Aklın kılıf biçemediği,
Kınını delen o sızıyı?
Kim bilir yitik aşkların sancısını?
Gidişlerin ardı sıra...
