Es Rüzgar esebildiğin kadar
Yağ yağmur yağabildiğin kadar
Üşütün beni…
Titresin bedenim zerre zerre
İçimdeki soğukla bir olsun tenim
Bir buz parçası misali…
Kaskatı kesileyim.
Kalıp kalıp aksın kanım
Gözyaşımı hissedemez olsun çehrem
Uzaklar daha ırak,yakınlar daha uzak olsun
Attığım çığlıkları kimseler duyamasın
Bulamasınlar beni inimde
Es Rüzgar…
Alıp götür tüm anıları hafızamdan
Yağ Yağmur…
Temizle bütün kiri, pası
Üşütün beni!
Titresin bedenim de içim gibi zangır zangır
Kaybolayım bu evrende
Aransa da benliğim, bulunmasın
Anam dahi ağlamasın arkamdan
Üç kuruşluk kahpe kahkaları atsın herkes!
Eş, dost, ahbap, sülale, sevgili…
Çıkarsınlar maskelerini meymenetsiz suratlarından
Soyunsunlar kendileri olamayan kıyafetlerden
Üşütün beni Ey Rüzgar, Ey Yağmur
Sahte sıcağı unutturun bana
Ne kulaklarım işitsin, ne gözlerim görsün
Üşütün ve yok edin beni…
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
