Eski bir kamyon..
Arkasında yazan yazı..
"Yalınız adam"
"Yalınız"
Noktasına, virgülüne dokunmadan yazdım yalınızlığı..
Tüm gürültüsüyle gidiyor kamyon...
Adam duymuyor bunu..
Yalnızlıktan daha büyük bir gürültü yok adam için..
Yalnızlık çocuğa uzak, adama yakın..
Tüm gürültüsüyle geçip giden
8/9 yaşlarında bir çocuk...
Sorularla büyüyen çocuk..
Neden?
Gülen adam değil.
Mutlu adam değil.
Sevinçli adam değil.
Komik adam değil.
Neden Yalınız adam?
Uzaklaştıkça anlıyor insan..
Adam gittiği yere yalnızlığı da götürüyor...
Zaman sadece yalnızlığına bir cila daha çekiyor.
Çocuk büyüyor..
Çocuk adam oluyor.
Çocuk anlıyor..
Yalınızlık bir kaçış, belki bir adayış belki de arayış..
