Bir gün “yazar mı olacaksın”, dedi annem:
—evet anne! Bu bir hata olsa da…
Önce bir ben düşünmeliyim ve sonraları;
Uykusuz gecelerimin hesabını sormalıyım kendime
Küçük hayallerimi büyütmeliyim ne de olsa,
Her şey gibi onlarda terk edecek bir gün beni…
(beyaz gülleri kanatacağım birde)
Kendimden uzaklaşıp kendimi arayacağım
(tabi kendini kaybeden bir daha bulursa kendini)
Öyle benim canım annem! Yazar olacağım…
Ama sen yine de hiç kimselere söyleme,
İnanmazlar çünkü bilmezler neleri kaybettiğimi
(şimdi yazıyorum kırmızı gülleri de kanatarak)
Kendimden çok uzaklaştım ama ileride bir gölge var
(galiba biraz ben gibi yoksa bu kadar başı önde duramazdı)
Sen haklıydın anne! Bu bir hataydı!
Yazar olamadım çünkü bulamıyorum kendimi…
(aslında ben hep kendimi bulamadığım için yazıyordum)
Emre onbey
