YİTİK
Ağzımda çiğnenmemiş yumurta kokusu;
Bütün sevmelerden bir hüzün zamanı vazgeçtim.
Bir asır oldu ki
Öpmedim bir dostu alnından,
İçi insan dolu bir tramvay bile geçmedi yanımdan
Telefon rehberimde şiirler yazılı.
Cenazem hayrına kaldırılıyor.
Dost sohbetlerinde adım geçmiyor.
Belleklerinde silinmiş bir çocuk yüzüyüm!
Kendi ülkeme giderken
Yitirdim kimliğimi.
İşte bu benim dediğim
Türküm olmadı hiç.
Seni yitirdiğimden beri.
Seni yitirdiğimden beri;
Erik çalmadan komşu bahçeden
Haylazlıklarımı tozlu raflara kaldırdım.
Düşüp kanattığım dizimi
-polisten kaçarken-
Bir baytar edasıyla
Sarmadılar hiç.
Seni yitirdiğimden beri
Dizimde kanamadı zaten
Senden başkasına hiç mızıtmadım
Misket oynarken
Sokaklardan geçerken
Güreşe durmadım kimseyle.
Babam hiç kimseyle yan yana
Koyup ta dövmedi beni
Seni yitirdiğimden beri
Senden başkasını özlemedim zaten!
