Sarhoş umursamaz hiçbir şeyi. O an dünya onun için durmuş, etrafındaki hiçbir şey onu ilgilendirmemektedir. Çoğu herşeye güler ya da ağlar. Bir sebep yaratır duygularını kapalı kapılar ardından çıkarmak için. Çünkü o an utanmaz, ar duyguları beynin en alt sınırlarına itilmiştir. Yapılabilecek tek şey bu fırsatı değerlendirip karşıdaki bu duyguların sebebi olmasa bile onunla paylaşmaktır. Yaratılan bu hava, onun gerçek dünya ile ilişkisini, acı kavramı dışında sıfıra indirmiştir. Alkol kendinden beklenileni yapmış, içeni başka bir dünyada kahraman, zavallı, cesur, yitik, ezilen, güçlü ya da saldırgan yapmıştır. Tüm bunlar kısa süreli sefahat-bazıları için-sabah mide bulantıları ile gerçeğin en kötü güneşi ile aydınlanır. Yapılabilecek en iyi şey, bulantı geçer geçmez, tekrar onun sihirli dünyasına girmektir. Günümüzde ne kadar insanın bu dünyadan medet umduğunu bilseniz şaşarsınız. Zaman zaman da hak vermiyor değiliz çoğuna yaşadıklarımıza ayık kafayla direnmek, katlanmak bazen dayanılmaz oluyor. Hatta bazen o kadar ileri gidiyoruz ki, acaba sarhoş mu sarhoş yoksa ayık mı sarhoş bilemiyoruz.
Yazmak istiyor herkes, heryere, herşeye, duvarlara, facebook veya twitter’a, bloglara konuşmuyor, yazıyor. İster edebi ister değil, bir sarhoş gibi ne düşündüğünü açıkça paylaşmak, kendisi gibi düşünenleri öğrenmek istiyor biraz da. Duvarların arkasında kendisi gibi düşünüp, öyle davranmak isteyen birileri olduğunun farkında. Onlarla buluşmak için zaman kolluyor. Bir canlıya dönüşen bileşenler gibi biraraya gelmeye uğraşıyor. Yürüyen, konuşan, hisseden ve düşünen milyonlarca canlıdan(hücreden)oluşan bir beden vücuda gelmeye çalışıyor. Bölünüyor zaman zaman, dikkati dağılıyor, ama bir süre sonra tekrar kıpırdanmaya başlıyor.
Artık iş bir Truva atı inşa etmeye kalıyor. İnsan insan olmak için yüzyıllarca uğraştı. Kötü kavramı da onu pişirmek için kullanıldı. Çünkü iyiliğin, metafiziksel bir kabul görmesi için-iyilik nezdinde tüm olumlu insan yönlerini kastediyorum-onun da bir şeylerle yüzleşmesi gerekiyordu. Niçin Hollanda’da, insanlar, yolları gece de aydınlatacak tekniklerle, akıllı yolu keşfederken, Ortadoğu’da Mısır Piramitlerini ve Sfenks’leri yıkmakla tehdit ediyorlar birbirlerini ? Bir şeyler değişirken, bir şeyler niye değişmeden kalıyor ? Felsefe bilmediklerinden mi, yoksa matematik , merhamet eksikliği mi yoksa teknoloji mi?
Yaradılışımız kavgayı kolay, dostluğu ve barışı zor kılmıştır. Şöyle bir gerçekte vardır ki; karşı tarafın samimi ve yapıcı olmadığınıza inandığınız durumlarda, asla memnuniyet dolu ifadeler çıkmaz ortaya. Yıkan ve yıkılan, kendi iken insanın, Truva atının içine girecekler hangi taraftan olacak peki ?
