Devri sadet (sadet devri-mutluluk çağı) bitmiş; hırs, tamah, kin, gözyaşı, içinde hasedin, fesadın da sürece karıştığı toplumsal tedirginliklerle sarsılan yeniçağlar başlamıştı. İnsanın insana tahakkümü başlamıştı. Tahakküm, adaletli ve adil olmayı söyleyen süreçti. Saltanat ve devletlû olmak başlamıştı.
Bu nedenle Abraham'a mal mülk köle verip bu tarz El olucu yasal mal mülk sahipliğiyle Awram halkların babası kılınıyordu. Dünyevi ve uhrevi yönetici oluyorlardı. Bu geçişkenlikle Ab ra Ham, Ha mu-ra-ba'nın tersten okunmasıyla uhrevi ve dünyevi yönetirlikle İsrail metinlerine geçen bir kayıttı.
Ab-ra-ham, El (tanrı) sözcüsü apilu anlamına genel bir isimdir. Halkların sahibi olmakla; halkların babası, efendisi (Bael'i). Tıpkı Ham-mu-ra-ba'nın (Hamurabi'nin ra-ba ) rabba- sözcüsü olması gibi.
El’in kendi öncesinin olgu ve olaylarına ilahi süreç dendiğine göre El’i ilahi süreç ortaya koymuştu. El’e göre de, kendi öncesi kendisi gibi özel mülkiyetçi süreç değildi. Kendisi gibi özel mülkiyetçi olmayan döneme de; El olmayan anlamına; El La-İl La diyordu. El, ilahi mana anlayışını İl La demekle köleci
Süreç El ittifaklı egemence devlet ve imparatorluklar dönemindeki El egemenliğini; yakından uzağa doğru ihraç etti. Böylece El kendi çevresine egemen bir El ihracı malı anlayış olmakla El; emperyal bir hâkimiyet gücüyle ancak herkesçe bilinen El olmaya başlayacaktı.
El “mülkün sahibi benim dediği eylemli söylemlerini kime karşı yapıyordu? Buyruklarına uyulan, kime karşı ben sizin El ilahınız değil miyim diyordu? Kuşkusuz ki İlah takdirine karşı ve ilahlara karşı kendi etrafında kümelenenlere ben sizin El olan El ilahınız, El mülkü olanınız; El malik, değil miyim diyordu.
Bizler erken dönem sahipliğinin ve meşruiyet liginin üzerine eklediğimiz, üreten skala değerleriyle geliştik. Üreten emek gücüne sahip oluş ilişkisi içinde yolumuzu şaşırıp; kendimize, emek gücümüze ve toplumumuza yabancılaştık.
Bu kez de suya, elmaya ihtiyaç duymayan kaya düzleminde evrene bakarsak; evren yine başka türlü olmakla yamulur.
Kişilerin, El sahipliği üzerinde mal, mülk sahibi olması; geri bağlanım yasası olan som bencilliğimizin sahiplenmesi üzerinde kişisi bencilliğin karşılanma meşruiyetine çok uygundu. Buradaki çelişki şuydu. Bu sahiplik üzerinde herkes çalışsa, çalışırken kendisini paralasa da mal, mülk ve emek gücünün sahibi değildi.
Kişi dışında, kişinin özüne doğru enerji sağlaması olan karşılanmalara sahiplik yönelmesi vardı. Bu meşruiyet olandı. Kişiye meşruiyet olanın dışta sağlama yapma işi çok zorluklarla karşılanır. Bu tür karşılamalarını yapmak için insan canını dişine takar. Canını dişine taktığı çabalarını kişiler dışta bir araya gelmenin dayanışmasıyla kişi-kişi bağıntılı sosyal olan,
El kendisini; totemi mana düşüncesi içinde ve ilahi mana düşüncesi içindeki ortaklığın üzerine olan bir etki mana anlayışı kıldı. Bu mana anlayışı kişiyi kendisine ve sosyo toplumuna yabancılaştırmaydı.
Böylece El adaleti ortaklaşma denkliği içindeki eşitliği bozmuştu. Bozulan eşitsizliğin de sürdürücüsü olmuştu. Yani adalet kolektif eşitliği bozan ve sürdüren olmakla özel mülke temel meşruiyet olmuştu.
Böylece kimi kişilerce paylaşılmayan stresler de (duyular da) paydaşça bir arada olmanın “etki ile etkileme” yoluyla indirgenip, 4’ü nötr dengesine geleceklerdir.
Yani kişiler bu bir birimlik alanın etkisini birbirine söyleşirken; herkes duygusunu çeşitli söyleyişin davranışlarıyla niceleyeceklerdir.
Kişi mülkiyetiyle tekil ve ortak tanımaz olan irade; gelişmenin ileri aşamasında oligarşik yapılanma üzerinde danışmalarıyla (meşveret etmesiyle ister istemez) ortak iradeyi; kişi mülkiyeti üzerinde yönetim oluşuyla, yeniden ortaya koymuştu.
Yani El kendi ortak tanımazlığına karşı ortak tanır olan sürecin ikisini bir arada irade etmekle zıtlığın ikisi beraber gidiyordu. Bazen biri önde, bazen diğeri önde olmakla süreç alıyorlardı. El, tek kutuplu olmak yerine, süreç çelişkileri içinde egemen sınıf yararına zıtlıkları kontrol etmeyi öğrendi.
Emekleri ve emeğin değiştirme değerini, seçilmiş kişilerin malı mülkü yapan, El anlayışıydı. El sistem dışı (emek dışı iradeydi. Mevcut üreten iradenin nesnel oluşunu gözlerden gizleyip, gözlere ve akla ilüzyon yapıyordu. El sistemi üreten emekler ve üreten emeklerin değişilmesi üzerine işletirken; bunu görmezden gelmiş; kişilerin emeğine ve emek ürünlerine
Zengin ve fakir oluşa giden yol İttifak içinde önce fısıltıyla konuşuldu. Fısıltılılar zenginliklerini grup ya da kişiler sahipliği üzerindeki oldubittilerini, ortaya karışık sunum tartışmalarını ortaya koymuştu.
Totemi kişi, kendi totem eşlerinden başka; ittifakı grupların; ittifakı kişilerin de ruhunun dışında olan ama kendi ittifakının da içinde olanlara, saygı duyup; onlara da sorumluluk duyacaktı.
Dünyayı yaşantılaşan çabalar içinde duygunun önemi hiç yitmezse de, payı giderek azalmaktadır.
Sosyo toplum bazlı, genel bir açılımla başlayan çalışmalarım da; bilim felsefesi içinde olunma gayreti güdüldü. Bu nedenle yazıların tarisel, sosyo toplumsal evrimli ve türlü doğa bilim verileri güdülü çalışma olmasına gayret edildi. Genel felsefem içinde bir bilgi; ne kadar çok bağıntısıyla söylüyorsanız, o bilgi o kadar bilinir bilgidir.
Doğum yeri Kırşehir ili, Mucur ilçesi; Küçük Köpekli Köyü olan Şair Yazar Bayram Kaya; kayıtlara göre 1950 yılında doğdu.
Şair Yazar önce Hasanoğlan Atatürk İlk Öğretmen okulu mezunudur. Ve sonrasında da açık öğretim fakültesi ön lisans mezunu oldu. Milli Eğitim Bakanlığı sınıf öğretmenliği lisanslı hizmetiyle emeklidir. Şair yazar oluşla şair ve yazarlık alanı içindeki çalışmalarına başlaması; bu saha içinde hakkıyla şiir çalışması yapar bir şair oluşuyla değil de; bu alana form olarak katıldı. Ve bu formsa dala ilişkin hiç bir deneyimi ve hiç bir ön hazırlığı olmadan; bir nedenden ötürü; şiir türü öykünce çalışmalarına, başladı.
2005 yılı ortamındaki bitmek tükenmek bilmezle; bıktırır, nefret ettirir denli türban konulu TV türü program tartışmalarından çok etkilendi. Yazara göre türbana dek bu tartışmalar yararsız ve gereksizdi. Türbanın üreten ilişki olan toplumda üreten bir karşılığı yoktu. Bu nedenle türban tartışması lafazanca söz karşıtlığı olan kurgularıyla, yararsız olmaktan kurtulamadığımız kasıtlı anlamsız tartışmalardandı.
Türban tartışmalarının içerikleri boş, tutarsız, hiç bir tarihselliği yoktu. Türban tartışmalarının en fazla tarihselliği, iman boyutunu geçmez olmanın, anlam kargaşasıydı. Şair yazar, bir izleyici sorumluluğu içindeki duyarlılığının verdiği katılımla konunun irdelenmesini sorun sal olarak derinden hissetti.
Bu tartışmalarda bilmezce oluşların ötesinde türbanın çok derin tarihsel seyirleri vardı. Her bir tarihi kırınımların sosyal mana anlayışıydı türban geleneği. Türbanın içinde de giderek sınıf karşıtlığı taşıyan damarın şifreleri olmakla türbanın birçok konu etkisinde gebe olduğu gerçekti.
Örtünme toplumun vesile nedeniydi. Örtünme bir toplum içinde asıl neden olmayıp, bahane (vesile) neden olması da türbanın tarih sel olmasının bir başka sosyolojik kodlarını ele verir. Ele verilen bu kodlarla örtünmenin geçmişteki kendi tarih selliği içinde, sosyal kurum olmanın mana anlaması vardır. Bu yönüyle örtünmenin manaca, bir inşa temeli taşıdığı da pek açıktı.
Şair yazar örtünme konusunu bu tarihi dürtü ile ele aldı. Başta sosyal olanla, toplumsal olanın aynı şey olmadığına dikkat çekti. Bu konuda "İnanç Ve Toplumsal Talep" içerikli yazılarını yazdı. Yazar; sosyal talebi, toplum sal olan talepten ayırmanın önemini belirten 100 bölümlük yazı dizilerini bu şartlarıyla benzetili sundu.
Bu diziler tematik açılımlarını veren bir salınımla sosyal yapının ve toplumsal yapının iyi anlaşılmasını bize dayatıyordu. Sosyal olanla, toplumsal olan kendi tarihi seyri içinde değişen dönüşen bağıntı olmalardı. Konu salınımları olabildiğince bilimsel özlü olmakla ele alındı. Yazar, doğal inşanın özünde var olan dinamizmdeki neşvü nema olurlu referansını izlemekle, bu konudaki çabalarını sürdürdü.
Kimi kez kavramlar; kimi kez inançlar; kiminde de tarihi mitolojiyi dillendiren veriler içinde anlatım çıkarımları yaptı. Ve bu çıkarımların bulgu sal veriler olan izleri, geçmişin galerisi içinde sürülmekle bu konuları ele aldı. En çok bilmezliğimizin oluştuğu erken dönem süreçlerine tutulan büyütece dayanak olan ışığın aydınlatması içinde günümüzü anlar olmanın heyecanı; yazarın en gözettiği hassasiyeti oldu.
Özellikle totem dönem, ön ittifakı dönem ve köleci dönem üç ayrı dönem olayları olmaları nedenle konu iç içe kıyaslarla işlendi. Üzerinde çalışılan tüm yazı içerikleri kendi kapsamında; olabildiğince bilimsel akıl verileri ışığındaki takdimlerdi. Milyarların, şu veya bu konu eksenli imanları vardı. Ama imanca olan yaklaşımların içinde verilen mesajların da, geçmişle olan kendi bağ sal kopukluğundan ötürü tartışmaların masal türü anlatımları olmaktan öte; konunun tarihsel oluşları da yoktu.
Köleci imanlı söylemlerin tarihsellikleri yoktu. Köleci iman kendi öncesi geleneği kendisine referans almakla, ön ittifakın verileri üzerine oturmuştu. İmanı söylemler tarihi dönüşüm noktaları içindeki çok gizemli kırınım noktalardan çıkışla yansımalardı. Kırınımlar yansıması; iki farklı derişim çelişmesi içinde iki farklı yansıma olmakla; farkın verdiği açı sal momentumun giderek groteski havalarla sunulmasıydı.
Tarihi oluşmalar bu groteski söylemlerdeki kutsiyeti hücrelerimize kadar geçiştirdiler. Bu groteski geçişin etkileri bizleri çok güçlü denetliyorlardı. Ne de olsa bu groteskilik, geçmişteki geri beslenim alanı üzerineydi. Tarih sellik köleci imanlı anlatımlarda ya eksikti; ya da hiç yoktu.
İmancı anlatım içinde tarih, tarihle değil de köleci iman verileriyle başlıyordu. Bu verilerin sözde enginliği! İçinde yapılan tartışmalar alabildiğine kör döğüşüydü. Tartışmalar kör döğüşü olmaktan öte gitmediği gibi bunu izleyenler tarihsel bilinçten yoksun olmakla, daha bir ışıksız olup; kararıyorlardı.
Totem, ilah, mamon ve Yüce Tanrı kavramlarını birbirine karıştıran bilmezlikler veya gizleyicilikler ortada boy gösteriyorlardı. Bilmesinlerciler ya da gizleyiciler (semantizm) hünerli yapılan işte, toplum sal olanı sosyal olana indirgeme yapılmakla hülleye başvuruyorlardı. Bilmesinleriler tarihsel kırınımla oluşan farklı dönüşüm ve gelişmeleri ele veriyordu. Her biri ayrı ayrı bir dönem aitliği olan bu dört mananın; farklı dönemlere ait inşa ilkeleri olan mesajlarını; birbiriyle aynılaştırıyorlardı.
Totem, ilah, Mamon ve Yüce Tanrı anlayışlı olan manaların her biri kendi öncesine ait gelişme düzeyi içinde oluşmuşlardır. Ön ittifakı döneme ilişkin örtünmeyle, köleci döneme ilişkin örtünme kavramları çok farklıydı. Önce olan örtünme, kendi sonrasını bilmeyen, ancak kendi döneminin etiket bilincini kendi sonrasının içinde taşıyordular.
Yani totem, ilahı bilmiyordu; ilah ta mamonu bilmiyordu. Bu türden her biri bir başka mana anlatımlarının tarih sel kodlarını taşıyan anlamların geri beslenim bağıntılarını biz, put saymakla yanılmaya başlarız.
Her birinin bir tarihsel bilinci ve tarihsel bağıntısı olan geçmişleri put sayan yaklaşımlar; en sondaki oluşmanın kendisini başlangıcın içine koyan bu körlükle, bilmesinlericilik bilincini inşa etmiştiler. Oysa her şey kendi dönemi içinde bir anlam ve tarih sel bilinçti.
Toplumsa inşa başlayıp, kendi niceli ve niteliksel dönüşümlerini verene kadar, bu 4 mananın anlam oluşlarını ayrı ayrı zamanlara denk düşen toplum sal oluştan kesinlikle soyutlayamazsınız. Toplumsal oluşların her birini de kendisinin bir öncesi dönemine indirgeyemezsiniz. Bilim sel inşa, özne nesnel inşanın yerine yeni bir mana anlamasını vermekle; Yüce Tanrı anlayışı bambaşka bir kulvarın anlamı ve anlatımı olmasıyla bir tarihsellikti.
Yüce Tanrı anlayışı evrensel oluşa katılmaydı. Yerel olandan, genel olanaydı. İnsan referanslı mana olmaktan; evrensel referanslı anlam olmayı olabildiğince özün içine katmaydı. Yani dört ayrı mana başka düzey düzlem ilişkilerinin ifadesiydiler. Bu farklılıkları bilmeden sosyo-toplumsa yapıyı bilmeniz olanaksız olmakla; sosyo toplumsa yapının firarileri de Demokles'in Kılcı gibi başınızın üzerinde salınır durur olacaklardır.
Totem ve ilah kavramına "ilkelin" dini ve "ilkelin" tanrı anlayışı diyen bilmezlikler vardı. Bu bilmezlikler içindeki her bir olgular da kendi tarih sel kavramlarını gözler önüne serer. Bu akışı gözler önüne seren yazar; sayı oluşla bilmediği ama 500'ün üzerinde başlık içerikli yazılarını oluşturdu. Yazılarının her biri üç, beş, kırk, elli word sayfasından; 200 word sayfasını geçer. Yazarın bu tarz düşünce işçiliğini içeren konu anlatımları; sürmekte olan bu türden yazı çalışmaları kapsamında olmakla, sır değildiler.
28.01.2013
Mucur/Kırşehir
Güncel TV tartışmalarının bana göre konu bilmezliği oluşla sapla samanı; at izi ile it izini karıştıran; sonu gelmez usançlıklara tepki oluşla kendim kaynaklı birikimlerden bu kabil yazılarım oluştu. Bu bağlamda
Okumalarım içinde tarzıma yakın olan yazarları bilmiyorum. Ama okuduklarımın bana dolaylı dolaysız bulunma içinde, bu oluşumu verdikleriyle benim de bu sentezi yaptığım muhakkaktır.
