Ailesi yeni umutlarla Yeni Dünya denilen Amerikaya göç etmiştir. Yazar, New Yorkta dünyaya gelir. Ancak babasının içkiye düşkünlüğünden dolayı iş bulamaması ve çalışamaması yüzünden daha iyi bir yaşam geçirmek düşüncesiyle kendi ana vatanları olan İrlanda'ya geri dönerler.

Yokluk, fakirlik gölge gibi ensemizdeydi Bırakmazdı bizi Ona inat derslerimize hırsla çalışır, anlamadığımız konularda birbirimize yardım eder, konu anlatırdık. Mahmut, dil derslerinde çok iyiydi. Bir okumak veya öğretmeni dinlemek yeterdi ona Öyle uzun uzadıya ders çalışmazdı Benim boş kafa, sizin dolu kafaya eşittir derdi Ben de kızardım ona

Yrd Doç Dr Güven Arıklı 1976 yılında İstanbulda doğdu. Burada, Üniversite okuyarak Türk Dili Ve Edebiyatı Bölümünden mezun oldu. Daha sonra Eğitim Yönetimi üzerine Yüksek Lisans yaptı. Girne Amerikan Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim ve Medya bölümünde doktorasını bitiren Güven ARIKLI, KKTCnin çeşitli yerel televizyon kanallarında programlar hazırlayıp sundu.

Sayın Akıncı da bu sözlere karşılık Bu yavrunun büyümesini istemiyor mu Türkiye? Biz, hep yavru mu kalalım? Ayakta durmasını becermeyelim mi? Artık yetişkin bir insan olmayalım mı? diye cevap verdi.
Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı Ben, ne söylediysem söylediklerimin arkasındayım. Ben sadece, kulaklarımla duymuyorum, vicdanımla da hissediyorum. Yüreğimle

Her şey Sayın Taşkerin görevden alınmasıyla başladı. Bunun üzerine 8 üye, Yönetim Kurulundan istifa etti. Sendika Başkanı Tahir Gökçebel de bir manevra yaparak sendikaya bağlı okullarda referanduma gitti.
Referandum yapıldı. Tabii bir sonuç da alındı. Yönetim kurulu Güven aldık, seçime gerek yok dedi. Fakat istifa eden

Sayın Başkan İlker Edip, bu kararından asla vazgeçmemiş, azmiyle, çabasıyla bu salonu yaptırmıştı. İlk etapta ülkemizde faaliyet gösteren çeşitli amatör grupların veya dışarıdan getirilen oyunlarıyla seyircilere Merhaba dedi.
Daha sonra Belediye Başkanı Sayın Edip, çok yerinde ve doğru bir kararla Sanatçı, yönetmen, yazar ve oyuncu olan

Dede Korkut Kitabı anlatısal oyun niteliği ile sunuluyor. Döneminin özellikleriyle de süslenince, farklı bir eda ile karşımıza çıkıyor. Çocukları kendine çekiyor ve onları adeta büyülüyor
Oyundan ziyade birkaç sanatçının bir araya gelerek, çocuklara Dede Korkutu sözle anlatmaktansa, oynayarak, göstererek anlatması düşüncesi paylaşılıyor.

Oyunda, işe ihtiyacı olan dul bir kadının tanıdığı bir kadın tarafından isteksizce bir köşke hizmetçi olarak götürülmesi ve orada yaşadığı olaylar anlatılıyor. Öyle ki kadının gittiği bu köşk, herkes tarafından perili ve cinli olarak biliniyor ve bu nedenle bırakın köşkü çevresine dahi kimse gitmek istemiyor.
Daha

Aşk, insanın yaşamında her zaman var olan, yaşanan bir olgudur. Küçük yaşlardan, ileri yaşlara kadar, insanın tattığı, asla vazgeçemediği bir duygudur. O nedenle insan hep Aşkın yaşı var mıdır? diye sormuştur.
Oyun yazarı Alfonso Paso 1926- 1978 yılları arasında yaşamış bir yazar. Birçok tiyatro oyunları, televizyon

İzel Seylani, Beyarmudu Tiyatrosunun başına geldikten sonra bir ilke imza attı. Burada 27 Mart Dünya Tiyatro Haftası nedeniyle bir tiyatro festivali düzenledi: 1. Mesarya Tiyatro Şöleni
Bu şölen, bölgede büyük bir heyecan yarattı. Hem bölgenin adını, hem de belediyenin adını tüm Kıbrısa duyurdu.

1984 yılında genç bir üniversite öğrencisiyken derslerin birinde Hocamız Sunum yapan bir konuşmacı, eğer konuya tam hâkim değilse; veya konuyu tam olarak bilmiyorsa, durmadan eeeee diyerek bir çıkış, kurtuluş yolu arar. Bu, onun kendine güveni olmadığından ileri gelir. Bu davranış, kendisi için bir düşünme payıdır. O anda, hazırlıksız

Romanda kahraman olarak Selim İleri verilmiş. Turgut Özben, Süleyman Kargı, Metin Kutbay, Nermin Özben, Günseli Ediz diğer kahramanlar. Bunların dışında da birçok kişiden söz ediliyor yer yer, kısa kısa Yani kalabalık bir kadrosu vardır romanın. Kimileri geniş yer alırken, kimileri de çok silik kalır. Okuyucu, bunların hepsini aklında

Beyarmudu Belediye Başkanı Sayın İlker Edip, bölgede bir tiyatronun kurulması için hiçbir şeyden kaçınmamış ve bu iş için gerçekten doğru ismi bularak, konservatuar mezunu olan, yazar, yönetmen ve oyuncu İzel Seylaniyi kurulacak olan tiyatronun başına getirmiştir.
Kısa sürede bölgenin gençleriyle bir araya gelen Seylani, bir grup

Çanakkale askeri sadece kendini düşünmüyordu. Kendini koruduğu kadar düşman askerini de koruyordu. Yaralı düşman askerini, kurtulması için saatlerce kucağında taşıyan askerimizin yaptığını bütün dünya biliyor
Buna benzer o kadar çok hikâyeler var ki Çanakkale Savaşında Bir araştırmacı yazar bunları yazmaya kalksa ciltlerce kitap tutar

Genç ve güzel bir sanatçı olan Laden İnce, özellikle şu son günlerde, adından, gerek ülkemizde ve gerekse Dünyanın birçok ülkesinde söz ettiriyor. Birçok ülkede konserler veriyor. Fransa, Almanya, Türkî Devletler gibi daha birçok ülkede sahne alıyor. 1986 yılında Lefkoşada dünyaya geldi. 7 yaşlarında müzik çalışmalarına başladı. Zehra Topçuoğlu

Yeni bir umut diye geldikleri, yeni bir hayat diye geldikleri, yeni bir dünya diye geldikleri Güvercinlik Köyü artık ebediyette kaldı onlar için
Hepsini saygıyla anıyor, kendilerine Tanrıdan rahmet diliyorum.
Talip Güvelin ölmeden önce Güvercinlik Köyüne yazdığı özlemini dile getiren şiiriyle yazımı noktalıyorum.

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları Müdürlüğü yaptığım yıllarda Azerbaycana iki defa gitmiştim. Birçok Tiyatroyu gezmiş ve oynanan oyunlardan birkaçını izlemiştim. Azerbaycanlılar, sanata karşı büyük bir sevgi besliyorlar. Sanatçılarını asla unutmuyorlar. Birçok caddeye ya heykellerini dikiyorlar veya onların adlarını veriyorlar. Hatta sanatçılar için bir de orman yapmışlar. Ölen sanatçılarını da

Her defasında Türkiyeye dil uzatan, Türkiye benim anavatanım değildir diyen, TC Elçiliğinin önüne siyah çelenkler konarak, kesik eller koyan, her gelen elçiye, -Sanki karışıyor gibi- İçişlerimize karışma diyerek hakaretler eden ve fakat maaşlarını da her nedense Türkiyeden alan ve her başları sıkışınca Ankaraya gidip ağlayan bu zihniyet, geçtiğimiz

Yol uzundu. Nedense hiç bitmiyordu. Kırk dakika bana saatler gibi gelmişti.
Yüzüm gülmüyordu. Her zaman olduğu gibi şimdi şen, şakrak, mutlu değildim. Etrafımda gördüğüm her şey ve hiç kimse, pek hoş, pek güzel gelmiyordu bu sefer bana. Bir umutsuzluk, bir acı bekleyiş vardı yüreğimde. Sanki önümü

Ve hastanedeyim. Ben, arabadan hemen aşağıya iniyorum. İki büklüm, ellerim kucaklarımda birbirleriyle kenetlenmiş... Hastanedeki görevliler beni o halde görünce hemen koşuyorlar. Tabii tanıyanlar da var aralarında beni...
İlgi oldukça büyük... Tüm kapılar sonuna kadar açılıyor adeta... Hemşireler koşuyor, "Donuyorum, beni ısıtın diyorum..." Fakat, kat kat giyinmişim...