Yazamadığım şiirim, çözemediğim resimsin; tadamadığım lezzet, ulaşamadığım yıldızsın; çıkamadığım zirve, yaşayamadığım aşkımsın. Benim olur musun?

Aradan 27 sene geçti ve o halen aynı şehirde ve ben halen arada kaldırıma oturur ağlarım. Ama artık yalnız ağlıyorum ismette yok. Hem de bu defa o kadar saklıyorum ki benim bile haberim olmuyor.

Bilgisayar pek çok şey bilir ama kendisini bilmez, kendisini bilmediği için kendisini yapan yani insanı da bilmez. Kendini bilse idi bakın ne çok şey bilmiş olacaktı. Bizde kendimizi bilebilirsek çok şey bilmiş olacağız.

Muradımı bilirsin aşkından çıldırmak arzum. İşte aşk bu diyerek naralar atmaktır muradım.
İster gel bahar ol bana cennetler sun, umut dolu yarınlar için ışık ol bana, istersen de gelme muradına kavuş de cehennemlerde yanmam için ateş ol bana.

Ve bende derim ki; gel sevgili sevda ateşiyle büyü, yürü ve çürü…

RENGİSU / AY IŞIĞI DÖKÜLMÜŞ SEVDİĞİMİN TENİNE / MAKAMLAR KÂFİ

Adadım kendimi sevdalara, erkekçe. Hayatımı sundum sana canıma- kalbimi söke söke delice, benim olmayacağını bile bile senin oldum. Mektuplar yazdım anlamayacağını bile bile hayalce, şiirler yazdım ölümüne savaşa gidiyormuşçasına, şairce. Adadım sevdana kendimi erkekçe.

Enterasandır, yazmayı ve seni o kadar sevmeme rağmen, senle dertleşmeye o kadar ihtiyaç hissetmeme rağmen ilk defa yazıyorum.

…Ve o var hayatımda, ruhumda; ona özlemlerimin aciz ifadesi.
…Ve o yok hiçbir yerde, hiçbir adreste. Ona sesimi duyurmanın en kestirme yolu.

Yağmur duasına çıkmak isteyen köylüler toplanmışlar ve duasının çok tesirli olduğuna inandıkları bir imamın yanına gitmişler.
“Kuraklık bizi çok sarstı yağmur duasına çıkalım, rahmete çok ihtiyacımız var, senden başkası derdimize deva olamaz” demişler.
İmam demiş ki; “hakikaten yağmur yağdırabileceğime inanıyor musunuz?”
“Evet”

\] / HESAPLAŞMA / Seni bir anarımda, kalbimi sökesim gelir

\] \] \] / ÖLÜM-DÜĞÜNÜM / Anlatamadım ki aşkı güzele

BİR İNSAN NEDEN ÇOK SEVMESİNE RAĞMEN ÖMRÜ BOYUNCA HİÇ DONDURMA YEMEZ...