Yalvar yakar, belediye başkanına telefon ettirmeyi, ardından başkanın makamına çıkıp; ona da, kartvizitinin arkasına "Hamilikart yakınımdır" yazdırıp almayı başardım

"Bağımsız" ne demek? Bağını bağgurtlarına yidirmiyle, bağı galmamış, demek...

Ama, beterin beteri varmış. Bu anlattıklarım benim mutlu günlerimin olaylarıymış...

Paketin üstündeki "Sigara Öldürür!" yazısı şirinlikler yapa yapa gözümün içine bakıyor; ama olmaz...Tam kapıdan çıkacağım, Ali arkamdan seslendi:
\- Sigaran kaldı Mehmet abi.
Ardıma bile bakmadım:
\- Vazgeçtim, sağlığa zararlı.

\- Anne, bu böyle mi oluyordu? dedim.
O temkinli:
\- Sesini çıkarma. Bunlar yeni makina, herhalde güllü çekip gülsüz çıkarıyordur. Sorup irezil olmayalım.

\- Abi saat kaç?
\- Eski saate göre oniki buçuğu beş geçiyor.

\- İnsan kendi evini düneğini bilmemi galan! Ahacık.

Remzi mi? O beş gül beş yaprak. Adam yaşamayı biliyor. Her gece bir yerlerde keyifte. Evde tüneyecek diğil ya; tavuk mu bu?

Çok uzak ülkelerden birinin ücra bir köşesinde eşeklerin yaşadığı, adı üstünde Eşekistan diye bir memleket varmış...

O yıl da aynısı oldu. Ben trene bininceye kadar, o binmiş de saklanmış bile. Az sonra benim bilet savaşım başlayacak. Evden tembihliyim; biletçi "Kaç yaşındasın?" diye sorarsa, "Daha yedisini doldurmadım emmi" diyecem.

Zavallı yaşlı, iki saat ölümün nasıl geldiğini, nasıl alıp gideceğini dinledi korkulu gözlerle. Hep birlikte uyuyormuş gibi yaptık da, amcayı azrailin elinden zor kurtardık. Ali, uyumayan var mı, uyuyup uyanan var mı, diye bakındı durdu geç saatlere kadar.

Tam rahatsızlığımı anlatmaya başlayacağım, doktor varlığımı hissetti. Benden önce o başladı yakınmaya:
\- Ben hastayım !

Anlaşıldı ki bu çocuk, beyin küçültülerek tasarlanmış bir varlık. Genetiğiyle oynanmış bir tür gibi. Özellikle, ellerin bilekten aşağısı, hanımlara karşı denetim dışı tutulmuş.

Ragıp amca hırsızları salıverecek, diye ödümüz kopmuştu. Hep birlikte bir "Oh !" çektik. Ardından "Sen çok yaşa Ragıp amca" çığlıkları mahalleyi inletti.

Anladım ki, bu memlekette çalışmayana, üretmeyene her yerde ekmek var.

Ali amca duydukları karşısında şüpheye düştü. Aşağıya indi baktı; bir şey anlayamadı. Okuldan çıkan başka çocuklara baktırdı; okuttu. Sonuç değişmiyordu: Fısık da fısık.

Bir daha on yıl sonra karşılaştık. Bizim Murat, tembellikten emekli olmayı bekliyordu. Mahmut Amca'nın sağlık durumunu sordum:
"Turp turp" dedi.

Annemin tasarrufa düşkünlüğü her alanda kendini gösteriyordu. Örneğin; sofrada israf sıfıra yakındı. "Arkanızdan ağlar, yarın ahirette karşınıza çıkar !" diye diye kırıntı bile bıraktırmıyordu.

Komşu Fatma Yenge'nin berduş oğlu Niyazi, Alamanya'ya işçi yazılıp yılına varmadan, kolunda sarışın bir Alman dilberiyle dönünce, mahalleliyi bir meraktır sardı.

Politikadan bir beklentisi olmayanlar, bir dönem girerler, meraklarının kefaretini öderler, çıkarlar. Bundan sonra parti binalarının bulunduğu sokaklar çok kalabalık görünse gerek arka sokaklardan dolaşırlar.