Sen konuşmaya başladın sonra, geçmişini, daha doğrusu hiçbir zaman geçmemişini, sadece takvim yapraklarından düşmüş hikayeni anlatmaya başladığındaysa, içimin ürpermesiyle irkildim ilk önce, sevmeyi bilmiyordun sen..
Bana bir şeyler anlat anne! / Eski bir ezginin sözleri midir dudaklarımdan dökülen...
Aşkın içinde ne varsa hasretine dokudum, / Öptüm, kokladım... /
Doğrularım vardı eskiden hayata dair, aşka dair, senden sonra hepsini sorguya çekiyorum...Yüreğime kilit vurdum, kanlı yaşlarımı geçmişte bıraktım, sadece seni düşünürken akıtabiliyorum....
göğün renginin mavi olmadığını, denizin dalgalı olmadığını, ağacın yeşilinin aslında bir yanılsama olduğunu anlayabiliyorsa... işte gerçek mutluluk ordadır...
...günler geçiyor yalnızlığımın orta yerinden, hani tutarsın bir yerinden hayatın ve asılırsın yeniden... ellerim boşlukta oysa benim....
Gittiğim yollar hepmi karanlıktı... döndüm geri... Burdayım!
İzmir
....
