KEŞKE SÖYLEMESEYDİM KIZIMA (1).

Taksiden indi. Kuğulu Parka geçti. Boş bulduğu banklardan birine oturdu. Kızıyla buluşacaklardı. O anda okumakta olduğu kitabı eline aldı. “Zamanımı öldürmeyeyim, hiç değilse değerlendireyim” diye içinden geçirdi. Yanı boştu, genç bir bey müsaade isteyerek yanına oturdu. Genç adam kulaklığını takmış, telefonuyla görüşüyordu. Ses tonu rahatsız edici değildi, kitabını okumaya devam edebiliyordu. Sonra genç adam kalktı.

Bir süre yanı boş kaldı. Daha sonra iki genç hanım müsaade isteyerek yanına oturdu. Genç hanımlar seslerini öyle kullanıyordu ki, kadın rahatsız oldu. Okumakta olduğu kitabı kapatarak, ister istemez genç hanımların sohbetine kulak misafiri oldu. Konuşmaları anne ve babalarıyla ilgiliydi. Anlaşılan birinin anne ve babası ayrılmış ve aile büyükleri çocuğu kendi taraflarına çekmeye çalışıyordu. "Ne kadar gençler” diye geçirdi içinden. Kızlardan biri “Ben annemi sağduyum ile dinliyorum, babama karşı kışkırtmasına gelmiyorum. Her ikisinin de hayatımdaki yerleri farklı” dedi. Diğeri “Amcamlar çok kötü her gittiğimde beni kendi taraflarına çekmeye çalışıyorlar, anneme karşı kışkırtıyorlar, babama söyledim böyle yapmaya devam ederlerse görüşmeyeceğim deyip postayı koydum” dedi. Kızlar 16, 17 yaşlarında gösteriyordu. Sonra kendi kızını düşündü bir an. Arkasından kendi ailesini, hatta anneannesini ve dedesini, “Hala değişmemiş aile yaşantısında ki bu durum. Herkes çocuğunu kendi tarafına çekmeye çalışıyor, ne işse” diye geçirdi içinden. “Ben kızıma böyle davranmayacağım diye söz vermiştim kendime ama ben de farklı davranmadım. Eşimle ne zaman ki aram açıldı, çocuğuma yansıttım” dedi kendi kendine.

Eşiyle ayrıldıktan üç yıl sonra eşi bir trafik kazasında gitmişti. Kızı o günlerde babasıyla dargındı. Kadın ise hep kendini suçladı. “Beni aldattığını kızıma anlatmasa idim, muhtemelen dargın ayrılmayacaklardı” diye düşündü. Sonra saatine baktı. “Yine geç kaldı" diye geçirdi içinden, "Bu gençler hep böyle". Yarım saat gecikmişti bile. Telefonla kızını aradı. Kızı “Anneciğim yolda kaza olmuş geliyorum, yarım saate oradayım, özür dilerim” dedi.

Kızlar yanından kalktılar. Bir an suskunluk hissetti. Sonra Kuğulu Parka baktı. Kuğulu Parkın 25 sene öncesini hayal etmeye çalıştı, tek hatırladığı bembeyaz kuğulardı, bir de eşiyle parka geldikleri o gün. Suni gölde bir tane bile kuğu yoktu şimdi. Kazlar, ördekler, kumrular ve güvercinler. Kazların o iğrenç sesleri kulağını tırmaladı bir an. “Oldum olası sevemedim şu kazların sesini” dedi. Sonra “Şu kumru ile güvercin arasındaki farkı öğrenemedim bir türlü. Bunların hangisi kumru hangisi güvercin” diye içinden geçirdi. Ayrıca hayvanların pislikleri nedeniyle parkta kötü bir koku vardı. "25 sene evvel ne güzeldi burası" diye geçirdi içinden. Tekrar eşiyle ilk geldikleri gün aklına geldi. Eşi üniversiteden sınıf arkadaşıydı. İlk bu parkta ellerini tutmuştu, halbuki arkadaşlarıyla buluşup sinemaya gideceklerdi. Müthiş bir film oynuyordu o günlerde, "Falling in Love". 40’lı yaşlarda aşk, Meryl Streep ve Robert de Niro. "Şimdi kırklı yaşlardayım ve aşkım gitti" dedi kendi kendine. Ayrıldıklarında hala sevdiğini düşündü bir an. "Ama beni aldattı" diye geçirdi içinden. Ondan sonra da kimseyi sevmemişti. Seveceğini de sanmıyordu. “Keşke öğrenmeseydim beni aldattığını” dedi kendi kendine.

13 Ağustos 2012

Devamı yakında...