Býraktýðý yerden devam mý ediyordu. Kimbilir. Denize kavuþmak için bu sabah daha bir hýzlý adým atýyordu. Etraftan sürüklediði bütün sýkýntýlarý, dertleri, kötülükleri sýrtýna yüklemiþ saða sola takýlarak ,kimini yolda düþürmemek için olanca dikkatli, onlarý denizin kavuþtuðu karaya býrakmak için acele ediyordu. Hepsini, ancak alabilecek tek yer olan maviliklerin içine gömdü. Yol boyunca Chopin, Bahar Vals’ini kulaklarýna fýsýldarken, dalga,sus iþaretlerini doldurmak için sýrasýný bekliyordu.
Bir çiçeðin goncasý gibiydi kuþlarýn arasýnda, beyaz güvercin, diðerleri bunun farkýndaydý, ama o, alelade, sadece uçuyordu.
Yaþlý yüzlere günaydýn demek onu gençleþtiriyordu. Yürürken aslýnda, arkalarýnda býrakmak istemedikleri, ama dönseler de göremeyecekleri uzaklarý terk ediyor gibiydiler. Günaydýn sözcüðünü duyduklarýnda, kýrýþýk yanaklarýnýn, buðday tanesi gibi açýlmasý öyle güzeldi ki beklenmedik eski bir sevgiliyi görmüþçesine. 16.11.2016