Evvelden kendimi zeki zannederdim...Tamam akýllý deðilim, bunu kabul ediyorum ama zekiyim sanýrdým be... En basiti bir kere olabileceklerin üç dört adým sonrasýný ön görebiliyorum. Bu zekilik deðil midir? Mesela konu aþk mý? Birine þöyle bir baktýðýmda, biraz da iki konuþmasýný dinledim mi, bu iliþki olur ya da olmaz diyebiliyorum. Konu iþ yaþamý mý? Kimin yýprandýðýný, kimin ise çýrpýndýðýný çok rahatlýkla gözlemleyebiliyorum. Konu devlet mi? Kimin vatansever, kimin dindar, kiminse idealist olduðunu orta okuldan beri söyleyebiliyorum. Buna Abdülhamit'i savunanlar dahil.... Savunmadým diyenler de.

Yaþ aldýðýmda görüyorum ki en zeki insanlar dört beþ adým sonrasýný görebilen insanlar deðilmiþ. Çok caným acýdý bu satýrlarý yazarken ama öyleymiþ... Hani Sena Þener - Sevmemeliyiz þarkýsýnda diyor ya ''Her þeyi bilen sen, bilemedin mi beni?''. O hesap inceden bir iç aydýnlanma içindeyim... O yüzden acý yok hesabý hem mantýðýmdan hem de duygularýmdan ýrak yazmam gerek. Öyle ya dört beþ adým sonrasýný görebilmek, bunlarý da dürüstçe söyleyebilmek hiç kimseye hiçbir þey kazandýrmýyormuþ. En zeki insanlar; insanlarýn iyi ya da kötü, olaðanüstü ya da basit, gelenekçi ya da uçuk kaçýk ne istediðini, nasýl manipüle edilebildiðini, nasýl kontrol altýna gelebileceðini ve buna göre yol çizebilen insanlarmýþ. Eðer öyle davrandý mý anlamlý oluyor ve kýymete biniyormuþ.

Üzücü bir þey aslýnda bu... Nedeni bana ve benim gibilere kalsýn ama sanýrým bu yüzden caným yanýyor. Ýnsan gün sonunda ne mantýðýnýn, ne de kalbinin peþinden gidiyor. Ýnsan anlýk isteklerinin ve de arzularýnýn peþinden gidiyor. Belki kalben ve beynen saçma geliyor ama hissetti mi ya da istedi mi onu içten içe arzuluyor... Ýnsaný da tehlikeli yapan þey bu deðil mi? Hýrslarý... Arzularý... Anlýk istekleri... Ýþte en zeki insanlar bunlarý görebilen insanlar deðildir. En zeki insanlar bu hýrslarý, arzularý ve de istekleri ön görebilip bu duygularla beslenenleri manipüle ve de kontrol edebilen insanlarmýþ...
Dünya kötü bir yer. Bunu biliyorum... Bunu söyleyebilen çok insan da yok, bunu da biliyorum. Göremezsiniz de benim gibi kolay kolay itiraf edeni... Aç bak dünya tarihine. Deðil doðru söyleyeni, peygamberi asmýþlar... Seni beni mi yok etmezler? Delirmiþ insanlar...

O yüzden ne doðru, ne yanlýþ, neresi etik, neresi deðil gibi tartýþmalarla zaman harcamak hiçbir þey kazandýrmýyor. Neyi nasýl yapabilirim, bunu bilmek ve buna göre davranmak kazançlý... Ne yazýk ki bunlarý yaparken, gerekli kötülük ve çamura batmak þart oluyor... Çünkü kötülük, erdemlik karþýsýnda saklanýyor ama baþka bir kötülük karþýsýnda dize geliyor. Bu yüzden kötüler gibi düþünmeli, belki karanlýða da çekilmeyi göze almalý ama ince çizgilerde dur demeyi bilmeli...