Bir yanı kar, bir yanı bahar düşlerimi al yüreğimden.
Yüreğin nerelerde, sesin nerelerde bilinmez,
Benim sesimle sana söylenen elveda türküsü bu
İyi dinle....!

Hayaller konuşmazdı hiç,
Hep hayaldin sen.
Günüme, geceme taşıdığım seni usulca bırakıyorum sakın incinme,
Ben yeterince incinmiş duygularımla söylüyorum bu türküyü ikimiz yerine.
Karlar eridi,
Bu havalarda,
Kar sularında boğuldum.

Dünümü anlatıp, yarına umutlandığım senide,
Sana ümitle, hayata bağlanan beni de karlar gibi eritiyorum beynimde.
Eriyorsun, eriyorum, bitiyorsun, bittiğin yerde yeniden başlıyorsun.
Gözlerimden taşıp alevler içindeki sineme düşüyorsun.
Sen giderken de acı veriyorsun, (var olduğun zamanlar kadar.)

Beni sevmediğini düşününce,
Yangın yeri gönlüme yağmurlar yağıyor da
Mektuplarda paylaşılan tek kelimeye takılıyor aklım.
“Can “ ne demekti Can.
Canda seni yeniden doğuran bu söze takılıp kalmak.
Seni söküp atamamak neden ?

Maskeli baloda sıcak bir yüz senin aradığın derken,.
Evcil acılarımı biliyorken.
Söz mü diye sormadığımı bilirdin sen.
Söz almadım diye mi?
Tek kelime söylememen.

Bilmediğim dilde bile olsa iki satır isterdim.
Bittiği belgeli aşkımı rafa kaldıracak bir belge, bir cümle isterdim.

Azat ettiğim gönül kuşumu geri ver.
Nefretle haykır ki sende kalmasın.
Canım sebepsiz yanmasın.
Umutla, aşk kardeşti,
Umudum tükendi,
Şimdi sana bu elveda türküsünü yazan ellerim, korkak
Söyleyen dilim korkak.
Dönüp geleceksin diye.
Ama dönüp gelecek yol nerde?
Aramızda yollar vardı, şimdi hiçbir şey kalmadı...

ELÇİN
02/04/2003