Sivas…

Ali Baba da toplandýk. Sayýmýz onbin. Tarih 2 Temmuz 2006.Yürüdük þehir merkezine doðru, polis kordonundan, panzerlerin önünden geçerek. Pir Sultan Abdal’ýn asýldýðý þehrin sokaklarýnda, sloganlar atarak ve Türkülerle yürüdük. En ön saflarda ve birbirimize kenetlenerek girdik Madýmak Otel’i önündeki meydana. Tepemizde, uzun menzilli silahlarýyla vurucu timler. Pek de belli deðil, bizi mi koruyorlar yoksa tehdit mi ediyorlar ! Kimin umurundadýr o anda, orada ve o ruh halimizde... Sokaklar týklým týklým acýlý yüreklerle çýnlýyor. Yerliler suçlu, mahçup, þaþkýn gözlerle çekilmiþ perde arkasýndan bize bakýyorlar. Madýmak otelinin giriþ kapýsýnýn tam önündeyim. Kalabalýðý yararak bir Ana gelip elime sarýlýyor. "Oðlum n’olur açtýrýn þu kapýyý da içeri gireyim, belki yavrumun kokusu sinmiþtir, bir kerecik koklýyayým" diyor. Ýsteði karþýsýnda acizim, çaresizim... elimdeki elini öpüp, zor taþýdýðý kafasýný göðsüme bastýrýyorum. Bir parça acýsý yüreðime akýyor. O biraz rahatlýyor, ben ise içimden çýkmayacak bir acýyý devralýyorum. Et lokantasý olarak çalýþtýrýlan Madýmak müze olduðunda, getirip bir köþesine koymak üzere, þimdilik yüreðimde taþýyorum.