Ne zaman bir ayrýlýk, bir ölüm Koklasam,
önünde çakmakçýlarýn gaz doldurduðu,
büyük postane gelir aklýma,
Ulu caminin karþýsýnda.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da.
Ýlk defa baktýðýmda,
demir parmaklýklarýn arkasýndan bir cenaze namazýna.
Açýk telefon kabinlerinde konuþan kadýnlarýn,
gözüyaþlý yakarýþlarýna þahit olduðumda.
Ne kadar da küçüktüm.

Ne zaman ipeðe, yaðmura dokunsam,
yanyana çorbacýlarýn sýralandýðý
eski garaj gelir aklýma,
mapusanenin yakýnýnda.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da,
Zeki Müren´in bir mendille baþýmý kuruladýðý Kültürpark´ta.
Nazým adýnda bir þairin,
þehrimin zindanlarýnda yattýðýný bana anlattýklarýnda.
Ne kadar da küçüktüm.

Ne zaman bir aþka, bir ayrýlýða düþsem,
elleri tütün kokan büfeciyi,
ve kendini Nilüfer Çayý´na atan yeni gelini hatýrlarým.
Kendimi hep Cilimboz Deresi´nin dutluklarýnda yakalarým.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da,
Nilay´in gözlerine bakamadýðým Aþýklar Sokaðý´nda.
Volkswagen marka bir otomobilin,
sað aynasýndan býraktýðým çocukluðuma baktýðýmda.
Ne kadar da küçüktüm.