Gökyüzünde derin bir sessizlik
Sadece, bulutlarýn arasýnda imbatlarýn
Güne dokunuþu var
Artýk zaman hiçbir þeyi onamaz gibi
Dikilmiþ bekliyor
Zihnimde...

Zihnim de her kavgadan
Biraz daha yorgun çýkmýþ
Sanki atýlacak son adýmý da atmýþ...
Ve beklemeye baþlamýþ
Yüreðimi...

Ne kadar doldurursam doldurayým
Bir tarafýnda bir eksiklik,
Ne kadar doldurursam doldurayým
Bir o kadar taþýmýþlýk içinde
Ruhum...

Þuradaki çizgide
Gökyüzü ile denizin birleþtiði
Bir haber gelecekmiþcesine
Kulak kesilmiþ bekliyorum
Ýmbatý...

Ve yine bir an olsun vazgeçmiyorum
Koþmaktan, yaþamaktan,
Sevinmekten, gülmekten
Üzülmekten....

Anlýyorum ki (Belkide anlatýlýyor ki);
Hangi eklemeyi yaparsan yap
Hayat,
Eninde sonunda ruhunun bir köþesinden
Yakalýyor insaný...