Gökyüzünde derin bir sessizlik
Sadece, bulutların arasında imbatların
Güne dokunuşu var
Artık zaman hiçbir şeyi onamaz gibi
Dikilmiş bekliyor
Zihnimde...

Zihnim de her kavgadan
Biraz daha yorgun çıkmış
Sanki atılacak son adımı da atmış...
Ve beklemeye başlamış
Yüreğimi...

Ne kadar doldurursam doldurayım
Bir tarafında bir eksiklik,
Ne kadar doldurursam doldurayım
Bir o kadar taşımışlık içinde
Ruhum...

Şuradaki çizgide
Gökyüzü ile denizin birleştiği
Bir haber gelecekmişcesine
Kulak kesilmiş bekliyorum
İmbatı...

Ve yine bir an olsun vazgeçmiyorum
Koşmaktan, yaşamaktan,
Sevinmekten, gülmekten
Üzülmekten....

Anlıyorum ki (Belkide anlatılıyor ki);
Hangi eklemeyi yaparsan yap
Hayat,
Eninde sonunda ruhunun bir köşesinden
Yakalıyor insanı...