Yakalandýðý kanser nedeniyle saðlýk durumu kötüleþen ve inzivaya çekilme kararý alan Kolombiyalý yazar Gabriel Garcia Marquez, yakýn dostlarýna bir veda mektubu gönderdi.

Yazarýn mektubu, deðiþik dillere çevrildi ve Internet üzerinden yayýna verildi. Ýþte usta yazar Marquez'in duygu yüklü veda mektubu:

"Tanrý bir an için paçavradan bebek olduðumu unutup, can vererek beni ödüllendirse; aklýmdan geçen her þeyi dile getiremeyebilirdim, ama en zindan dile getirdiklerimi ayrýntýsýyla aklýmdan geçirir ve düþünürdüm.

Eþyalarýn maddi yönlerine deðil anlamlarýna deðer verirdim.

Az uyur, çok rüya görür, gözümü yumduðum her dakikada, 60 saniye boyunca ýþýðý düþünürdüm.

Ýnsan aþktan vazgeçerse yaslanýr.

Baþkalarý durduðu zaman yürümeye devam ederdim. Baþkalarý uyurken, uyanýk kalmaya gayret ederdim. Baþkalarý konuþurken dinler, çikolatalý dondurmanýn tadýndan zevk almaya bakardým.

Eðer Tanrý bana birazcýk can verse, basit giyinir, yüzümü güneþe çevirir,sadece vücudumu deðil, ruhumu da tüm çýplaklýðýyla açardým.

Tanrým, eðer bir kalbim olsaydý, nefretimi buzun üzerine kazýr ve günesin göstermesini beklerdim.

Gökyüzündeki aya, yýldýzlar boyunca Van Gogh resimleri çizer, Benedetti þiirleri okur ve serenadlar söylerdim.

Gözyaþlarýmla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acýsýný hissederek, dudak kýrmýzýsý taç yapraklarýndan öpmek isterdim.

Tanrým bir yudumluk yasamým olsaydý... Gün geçmesin ki, karþýlaþtýðým tüm insanlara onlarý sevdiðimi söylemeyeyim. Tüm kadýn ve erkekleri, en sevdiðim insanlar olduklarý konusunda birer birer ikna ederdim. Ve aþk içinde yaþardým. Erkeklere, yaþlandýklarý zaman aþký býrakmalarýnýn ne kadar yanlýþ olduðunu anlatýrdým. Çünkü insan aþký býrakýnca yaslanýr.

Çocuklara kanat verirdim. Ama uçmayý kendi baslarýna öðrenmelerine olanak saðlardým. Yaþlýlara ise, ölümün yaþlanma ile deðil unutma ile geldiðini öðretirdim.

Ey insanlar sizlerden ne kadar da çok þey öðrenmiþim. Tüm insanlarýn, mutluluðun gerçekleri görmekte saklý olduðunu bilmeden, daðlarýn zirvesinde yaþamak istediðini öðrendim.

Yeni doðan küçük bir bebeðin babasýnýn parmaðýný sýkarken aslýnda onu kendisine sonsuza dek kelepçeyle mahkum ettiðini öðrendim.

Sizlerden çok þey öðrendim. Ama bu öðrendiklerim pek iþe yaramayacak. Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim. Mutsuz bir þekilde...

ARTIK ÖLEBÝLÝR MÝYÝM??

Gabriel Garcia Marquez