Turuncu sonbahar sessizliðinde yazlarý iþtahla yediðim erik koktu sensizlik.
Gelmene iki mevsim varmýþta, ben tatlý bir telaþla sabýrsýzlanýyormuþum; hayal ettiklerime, o hayallerdeki mutluluðumuza, acý olan tarafý hiç gerçek olmayacak olmasýna, sabýrsýzlanýyormuþum..
Yazýn kar yaðýþýna, kýþýn yazýn serin gölgelerinde karpuz kesmeye hasret kalan çocuklar gibi, doyumsuz bir hasret, buram buram özlem koktu sensizlik.
Gideli çok olmamýþta, hiç gitmesen dahi sana doyamýyacakmýþým gibi sabýrsýzlanýyorum. Sabýr.. sabýr.