Aynada Yansýyan

Bir gün, kendine baktý aynada. Camla sýr arasýnda kalýverdi.Ellerini aradý, kollarýný,bacaklarýný, yüzünü...Hepsi oradaydý. Ama baþkaydý, ama aynýydý.Anlam veremedi uzun süre. Düþünceleri ve duygularý da oradaydý, ama baþkaydý, ama aynýydý. Hala aþýktý komþu kýzýna, hala sýzlýyordu sol serçe parmaðý, babasý hala ölüydü...Bir dokunuyla irkildi.Burun burunaydý; esmer, yeþil gözlü biriyle, kendiyle...Hiç olmadýðý kadar sakindi.Sanki yaþanmamýþý her an yaþamýþ da alýþmýþçasýna sakindi.''Merhaba'' dedi. Karþýsýndaki sessizdi. ''Nasýlsýn?'' dedi. Karþýsýndaki sessizdi.''Hoþçakal'' dedi. Karþýsýndaki sessizdi. Düþ bu dedi kendi kendine.Biliyordu düþ deðildi.Peki karþýsýndaki neden hep sessizdi?
Bir gün, kendine baktý aynada...
Camla sýr arasýnda kalýverdi...