Bugünlerde kendimi fazlasýyla uyumsuz ve takýntýlý hissediyorum.Bu da haliyle günlük yaþantýma da yansýyor. Önceden kesinlikle vazgeçemem dediðim alýþkanlýklarýmý bir takým sebeplerden dolayý býrakmak zorunda kalýyorum. Yetmiyor, kendimce olumsuz bulduðum herþeyi protesto ediyorum. Hakkýnda olumsuz bilgiler edindiðim ürünleri almadýðým gibi satan firmalara da üþenmeyip þikayet dilekçeleri gönderiyorum ve herkese anlatýyorum ki baþlarýna ayný olay gelmesin.

Fakat ne yalan söyleyeyim, zor oluyor. Özellikle alýþkanlýklar kýsmý. Örneðin geçenlerde pencereden bakarken kar serpiþtirdiðini gördüm.Soðuk havalara en yakýþan içecek olan salebi yapmak için mutfak dolabýný açar açmaz biyoloji bölümünde okuyan ev arkadaþýmýn kuyruðunu tramvay çiðnemiþ kedi misali bakýþýyla burun buruna geldim: ''Salep mi içecekesin? Ne kadar gaddarsýn, salebin aromasýnýn artýk nesli tükenen yaban orkidesinin köklerindeki yumrulardan elde edildiðini bilmiyor musun?'' demesiyle paketi kös kös yerine býraktým ve çaya talim ettim, neyse ki çay bitkisinin nesli henüz tükenmiyor.Gerçi arkadaþýma artýk salebin içinde aroma verici binbir türlü madde olduðunu, dolayýsýyla içindeki eser miktarda gerçek aromanýn doðaya zarar vermyeceðini söylemek istedim ama üþendim.Sonuç olarak yaban orkidelerini korumak adýna sahlebi protesto ettim ve aðzýma sürmüyorum. Ara sýra özlemiyor deðilim gerçi...Ama kararlýyým: Devletin ilgili makamlarý yaban orkidelerini koruma altýna alana ve bilinçli tarým politikalarý oluþturana kadar içmeyeceðim!

Yiyecek-içecek bazýnda ilk protestom bu deðil. Bir ara patates kýzartmasýný nedense protesto etmiþ ve 1.5 sene aðzýma sürmemiþtim.Sonra bir patates krizi patlak verdi. Güzelim patatesler depolarda çürümeye terkedildi, fiyatlarý yükseldi. Ben de eylemimden vazgeçtim çünkü göz göregöre tonlarcasýnýn heder olmasýna dayanamazdým.

Amerika Irak'a savaþ açtýðýndan beri Amerikan ürünlerini de protesto ediyorum.Gerek elektronik aletlerde, gerekse yiyecek-içecek maddelerinde ve giyeceklerde Amerikan ürünlerini tercih etmiyorum. Örneðin henüz hiçbir ülkeye savaþ açmadýðý için elektronikte Japonya'yý tek geçiyorum. Ortalýðý ucuz ve kalitesiz mallarla doldurmuþ olduðundan Çin'i de protesto etmem gerekir aslýnda.

Protesto eylemlerim etrafýmdakileri de etkiliyor. Örneðin bir kedi mamasý firmasýnýn hayvanlar üzerinde korkunç deneyler yaptýðýný öðrenince bu mamayý almayý kestim. Fakat arkasý çorap söküðü gibi geldi ve pekçok firmanýn ayný suçu iþlediðini öðrendim. Þimdi kedilerimle bu canileri protesto ediyoruz. Onlar için zor oluyor çünkü deney yapmayan az sayýda firma var. Arada kuþ-kelebek avlamalarýna izin vermeli miyim diye düþünüyorum. Ama korkarým ki bu seferde kendi kendimi ve kedileri protesto edeceðim çünkü kuþ ve böcek nüfusunun azalmasýna katkýmýz olacak.

Geçen sene okuduðum kentte baþýmýzý sokacak bir ev ararken ahýrdan bozma dükkanlarýnda gözlerinde para hýrsýyla bekleyen pekçok emlakçýyla muhatap olmuþtuk. Ýstenen yüksek komisyonlar, danýþýklý dövüþ halindeki emlakçýlarýn öðrenciyi sömürmeye hazýr nazýr bekleyen ev sahiplerinin önüne yem gibi atmalarý sinir sistemimizi altüst etmiþti. Ve arkadaþýmla karar aldýk: Emlakçýlarý protesto edecek ve sokak aralarýnda kendimiz ev arayacaktýk. Yaptýk da. Þu an oturduðumuz evi bize bulan kiþi tanýdýk olmasaydý, kampüste iþlek bir yere çadýr kurmuþtuk þimdi. Fena da olmazdý hani, yol parasý derdi olmayacaktý.

Ve korkuyorum...Bu gidiþle evden çýkamayacaðýmdan, aç kalacaðýmdan, alýþveriþ yapamayacaðýmdan korkuyorum. Mahalle esnafý ve pazarcýlarla aramý hoþ tutmaya çalýþýyorum. Günün birinde kafam bozulup onlarý da protesto edersem yalýn ayak, baþým kabak kalýkalývereceðimden korkuyorum.