Kan akıyordu orada,
her yan yanıyordu,
onlarca insan yerdeydi.
Bir çocuk,
üstü yırtık,
beş yaşlarında...
Gözünden bir kaç damla yaş aktı
çatlamış topraklar
duman, toz...
Neresiydi burası
nefeslerim düzensiz.
Toprağa kinim çok
bu yükselen acının
adıydı; toprak.
Gözlerimi açtım
taş duvarı gördüm,
ruhumla karşı karşıyaydı.
Beyazlığın içinden bir bebek yüzü aktı.
Dünyanın hangi sokağına dokundum,
anımsayamadım.
KİTAP İZLERİ
Yaşadığım İstanbul
Selim İleri
İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku
