on’dan geriye doðru sayýyorum. sonra durup o’ndan geriye doðru sayýyorum. matematiðim o kadar zayýf ki bir türlü “sýfýr” diyemiyorum. evet, gitti. on günlüðüne. ama dönecek. iyimser tarafým bunu söylerken, gerçekçi tarafým soruyor: dönecek de nereye dönecek? cevabým yok bu soruya. aslýnda hiçbir soruya cevabým yok. eðer bir sürü soru varsa ve senin bunlarýn hiçbirine cevabýn yoksa, ya çok cahilsindir, ya sorularýn ait olduðu dünyaya ait deðilsindir. biliyorum ki ikincisi. ayný dünyada deðiliz. hatta ben dünyada bile deðilim. uzay boþluðunda asýlý kalmýþ bir yýldýz gibiyim. yýldýza benzetince durumum havalý oldu biraz. aslýnda iþi bitmiþ, görevi tamamlanmýþ ve orda unutulmuþ uydular gibiyim. anlamsýz yani. belki bilmediðim bir galaksiden, gezegenden birileri gelip bulurda neymiþ bu diye bakar. o zaman bir veri olurum en azýndan.
yalan söyledim geçen gün. üç gün önce tam olarak. nasýlsýn, dedi. iyiyim, dedim. yalandý bu. ama daha büyüðünü sonraki sorusuna sakladým. ne yaptýn, dedi. seviþtim, dedim. uzun süre sessiz kaldý. dünyada baþka erkek kalmasa bile benimle seviþmeyecek biri, gidip baþkasýyla seviþtim diye üzülmüþtü. bir sürü þey söyledi. en komiði, beni severken bunu nasýl yaparsýn, demesi oldu benim için. daha bir gün önce kendisini sevdiðime asla inanmadýðýný, söylediklerimi uydurduðumu, býrak sevmeyi seviþmek için bile kendisine karþý bir þey hissediyor olmadýðýmý vs vs vs söyleyen biri bu gün baþkasýyla seviþtim diye üzülebilir miydi? inanmadým tabi. ama detaya girdim. çok güzeldi, dedim. aðzýna bile aldý, dedim. beþ saat içinde tam dört kez seviþtik, dedim. yataktan hiç çýkmadýk, dedim. eve girer girmez yataða girdik, ilk seviþmeden sonra þarabýmýzý açtýk sonra da bir yandan þarabýmýzý içip bir yandan seviþtik, dedim. penisimi kadehe sokup sonra da þarabý içirdiðimi, kadehten biraz þarap döküp, göðsünden göbeðine inen þarabý yudumladýðýmý, hatta kasýklarýna doðru akýtýp kýllarýn arasýndan süzülen þarabý içtiðimi bile söyledim. çok üzülmüþ gibi yapýp bekleyerek veriyordu tepkilerini. tepkilerinin hepsi kýrýlmýþ, üzülmüþ, incinmiþ birinin tepkileriydi. yüzünü göremiyordum, konuþma msn’de geçiyordu. ve ben biliyordum. kýrýlmamýþtý, darýlmamýþtý, üzülmemiþti. mýþ gibi yapýyordu. cevaplarýnýn gecikmesi o sýrada baþka biriyle kýrýþtýrýyor olmasýydý. farkýndaydým. ama aklýna sadece küçük bir soru iþareti düþürmek, acaba dedirtmek yetecekti bana… öfkelendi ayrýntýlar karþýsýnda. baþým aðrýyor, uykum geldi gibi bahanelerin hepsini sýralayýp gitti.
ertesi gün görüþtük iþyerinde. üzgün çok üzgün görünüyordu. konuþmaya çalýþtým. sesi kýrýlgandý, titrekti. çok üzülmüþ gibiydi. kýsa kesti. git, dün kiminle seviþtinse onunla konuþ, dedi. gözleri doldu. aðlamak üzereydi. dur, dedim. ve yalanlarýmý bir bir anlattým. gerçekte bir gün önce ne yaptýðýmý. gözleri ýþýldadý, yüzüne bir gülümseme yayýldý.
hayýr. üzüldüðünü sanmýyorum gerçekten. kýrýldýðýný hele hiç. peki niye söyledim. söyledim çünkü az daha sürdürsem yalaný, çok üzülmüþ numarasýnýn devamý olarak aðlayacaktý. ve ben aðlamasýna dayanamazdým. numara olduðunu bilsem bile.