Çok sevdiğim bir mekanın paylaşımı...

Güzelyurt dağ yolu üzerinde Çamlıbel köyü'nde idi. Güzelelyurt'a varmadan Yılmazköy yolundan döndük. Çamlıbel'i karşımıza alarak ilerledik. Tepeyi tırmandık. Biraz sonra mis gibi kokan çam ağaçlarının arasından ilerleyip Mavi Köşk'e vardık.

Uzunca bir aradan sonra tebdili mekan sözünü haklı çıkaracak gezi seçeneğimi Antep için kullanmaya karar verdim.Hafta sonunu Antep`te geçirmek üzere çocuklarla yola çıktım.Cuma günü akşam saatlerinde ulaştığımız şehirde hava kapalı ve yağmurlu,insanı üşüten tatlı bir serinlik var.

Gölün gözleri sönük maviydi. Yazın sıcağı İznik gölünün yüreğinde üşüyen derin bir izdi. Adeta dalgaları dahi öylece donmuştu.

“Kalkmış güzelim sabaha açmış penceresini,
Dalga köpüğü Trabzon evlerinden biri,
Silkelemiş düşlerini pencereden,
Bakmış evinin ayak ucunda,
İnce bir örtü mavi deniz…”Ceyhun Atıf Kansu)

Malatya, çok yer değiştiren bir kent.
İlk yerleşim yeri Fırat Vadisi olan Malatya, ikinci yerleşkesi Asklantepe Höyüğü, ardından bu gün “Battalgazi” değdiğimiz Eskimalatya ve en son yerleşkesi Azpuzu’nun bir yazlık bölgesi olan şimdiki modern Malatya…
Peki Fırat Vadisi’den Azpuzu’nun bir yazlık bölgesi olan şimdiki

iskenderun’la ilgili ne okusam ne duysam hep ilgimi çekiyor. müjdat gezen’in, “ galiba ben sanatçıyım” isimli anılar kitabında da iskenderun’a ait birkaç sayfa çıktı karşıma:
anlattıkları pek bir ilginç geldi; hele anlattığı astsubay tiplemesi hiç inandırıcı gelmedi;
iskenderunlu süleyman’ın ise istanbul serüveni, müjdat gezen’in,

“1997 yılında Avrupa’da Yılın Müzesi seçilmek gibi önemli bir başarıya imza atan Anadolu Medeniyetleri Müzesi, Atpazarı olarak isimlendirilen semtte, Ankara Kalesi’nin dış duvarının güney doğu kıyısında, yeni işlev verilerek düzenlenmiş iki Osmanlı yapısında yer alır. Bu yapılardan biri Mahmut Paşa Bedesteni, diğeri Kurşunlu Han’dır. Bedestenin; Fatih Dönemi baş

... özellikle firik pilavı çok beğenildi. sundukları kahveleri içtik, türkçe / arapça şarkılar, şiirler söyleyerek hoşça vakit geçirdik. saat 22.30’da ayrıldık. dönüşümüzde dağlar tepeler aştık. sora sora bağdat bulunur misali, trablus’a bulduk...

Yüzünü denize, sırtını dağlara dönmüş Trabzon; Boztepe’nin koynunda uyur geceleri. Yastığı taştandır, yorganı bulut… Çam kokuları siner Boztepe’nin yamaçlarına. Ufukta belirir umudun (bordo)mavi gözleri… Bir şilep yüzer gönlün masmavi sularında. Dalgalar kıyıları döverken, rüzgar tarar Karadeniz’in kıvrım kıvrım saçlarını.. Şehir masmavi gözlerini açar aydınlık geleceğe… Kentin kılcal damarlarına

Sevgili Silifkeli Hemşehrilerim,
Silifke'mizin yolları ve kaldırımlarının bizlere yakışmadığını düşünüyorum. Sizin de bu konuda ki düşüncenizi öğrenmek isterim. Silifke'mizin yollarının ve kaldırımlarının daha üst düzeyde ve AB ölçütlerine uygun olması gerektiğini düşünüyorum. Sizler?

Bir güvercindim. Uçtum bulutlarla gökyüzüne. Sonra dolu dolu ağladım. Bir hapishanenin penceresine kondum. Göz göze geldim bir mahkumla. Bakışlarında sarmaşık gülller vardı. Duvarlara tırmanıp, sokağa taşmak isteyen bir hali vardı. Sustu, sazın sesiyle. Titreten tellerde, gözyaşları diken olmuştu. Dikenli tellerde şarkıları bile hapis kalmıştı. Yılların biriktirdiği acılar, yüreğini

çölde inşa edilen yapay bir cennet

Sana ayaklanan yüreğimde yitik devrimdir adın ve nicedir sürgündür benim yüreğim..
Islak hüzünlerinin öznesi ben değildim.....

..dağın eteğine inince, hemen yol kenarında ve deniz kıyısında müstahkem bir şato görünmekteydi; bu şato deniz tarafında bir ok atımı mesafeden daha geniş bir bataklıkla çevriliydi...

Heykelim dikilecek boynu bükük gezdiğim sokaklarda belki. Rize'nin adı anıldığında insanların yüreğinde buruk bir duygu olacağım. Oysa ben bu şehri hiç sevmedim. İnsanları o kadar arsız ki en mahrem duygularıma girecek kadarlar. Durması gereken yerlerde durmazlar, yaralarıma basarlar. Bana acı bir yürümek bırakır bu şehir.

Bir ses işte içimdekilerden

Şimdi yapayalnız bir iskeleyim. Hiçbir vapurun uğramadığı bir iskele. Seçiciyim elbette, öyle her önüne gelen vapur yanaşamaz bana. Ben vapurunu kaybetmiş bir iskeleyim, seferleri iptal edilmiş bir iskele.
Deniz kıyısında beklediğim sürece, bu deli denizin bu garip iskeleye hangi vapuru yanaştıracağı belli olmaz diye, bir ümitle

Ankara'yla olan ilişkimizin kısa bir ifadesi..

"... Prag, sivri kulleleri, yesil kubbeli Kiliseleri, Gotik, Barok ve erken Rönesansin muhtesem eserleri ve mini cafeleri ile, sonbaharda da, muhtesem bir renk cumbusuyle, insani kucaklar gibiydi. "