] ]
Seni arıyorum
Seni arıyorum yine buruk bir hikayenin sonunda
Hep aynı sözcük dudaklarımda
Haklısın dostum, ne söylesen haklısın
Yüreğine gömme tüm sözcükleri
Olabildiğince gür çıkmalı sesin
Haykır yüzüme vefasızlığımı, alçaklığımı
Bir melankolinin ortasında bırakma bu ezik yüreği
Susman daha iyi sanırım
Eminim ki soracağın ilk soru “neden gittin? ” olacaktı
Sorma, verecek bir cevabım yok
Çeşitli bahanelerin arkasına sığınıp gidenlerden olmak istemedim
Sessizliği tercih ettim
Nasıl olabilirdi ki!
Bir ağacın gövdesini kesip, köküne çiçek aç demek gibi bir şeydi bu
Hayat saçmalıktan ibaretti zaten!
Hala soruyorum kendime onca yaşananlardan sonra nasıl oldu da arkamı dönüp gidebildim
Nasıl, nasıl bu kadar vefasız olabildim
Bir yazı yazmıştın gözyaşları içinde
Terk edip giden o alçağa
Birbirimize sarılıp saatlerce ağlamıştık
İlk o gün dostluğun müthiş hazzını paylaşmıştık
Sonrada bana karşı beslediğin dostluğu dökmüştün başka bir kağıda
Bu samimi duygulara kayıtsız kalmak mümkün değildi
Bende tüm yüreğimi sana açmış
Kelimeler yettiğince dökmüştüm yüreğimi bir parça kağıda
Birbirinin kopyası gibiydi yaşadıklarımız
Hikayelerimiz hep aynı sonla bitmişti
Çektiğimiz acılara ortak etmiştik birbirimizi
Bir zamanlar acını paylaşırken
Şimdi, şimdiyse başka bir acı kaynağı oldum
Bir parçada ben kanattım yüreğini
Ben ister miydim böyle olmasını
Sorma dostum niye diye sorma bana
Kalmadı karşına çıkacak, yüzüne bakacak cesaretim
Başkalarının yaptığı hataların cezasını çekmek zorunda mıyız hep
Ki bu anne-babamız olsa bile
Dünyaya merhaba demeden anne babamızı seçme özgürlüğü verilmedi elimize
Ama onların hatalarının mahkumu olmak yazıldı kaderimize.
Ve biz şimdi bu acımasız kuralın kurbanıyız dostum! ! ! !
Sessiz Çığlık
