Suvari umutlar
ve sulh akınına çıkmış deli bir gönül
var olma telaşının en son deminde
ki yitirip özveriden gayrı olan tüm serveti
yüreğimde efsunlu bir sevda
ve gözlerimde Ömer’in adaleti .
Silkinip atıversembütün öfkeleri üstümden
sonra her mevsime bir destan dökse inayetim
kavuşmanın özlemiyle ateşe düşmüş anılar
suvari umutlar...
ve acı ...
korsanı olmuş hayal ufkumun
sarıp sarmalamış avare sabahlar geceyi
kucaklayıp birbaşımalığımı
kucaaklayıp sonra vuslata uzanan karanlığı
kanrevan içinde kalmış gözlerimden dökülen her damla yaş
ve her solukta aşkı zikreden benenim
suvarin olayım yollarında ölemedim .
işte tecelligahım , sevda mabetim ,
gönülde ittifak kurmuşş hissiyat
ve seninle yaşanır inan; Venüste, Mars’ta
dünyada seninle ranalaşıyor hayat
sar...
kollarınla sar, kudretinle sar
firakın bağrında yanan öylesi bir köz,
killenmiş topraklardan oluşmuş bu bedende
bir damla suya ravi yüreğim
bütün denizler sana varır her demde
bütün nehirlerin kavuştuğu sensin bilirim...
Suvari gönül !...
öyle bir yangınla yanmalara doymadan
ve ıramışlığın üzerine çekilen bentler
Gel hadi...
duy ki senin için davet çıkarmış mabetler....
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
04 Aralaık 2003 Perşembe (15:15)
