"Yine mi yılbaşı? Dünya dönebiliyorsa, biz de döneriz elbet. Ama lütfen, bu sefer kar küresi almayın." – Dorothy Parker"
"Yine mi yılbaşı? Dünya dönebiliyorsa, biz de döneriz elbet. Ama lütfen, bu sefer kar küresi almayın." – Dorothy Parker"
Bu şiir, ayrılık acısını ve içsel çatışmaları derin bir duygusallıkla anlatıyor. Yaşlandıkça hayatın insanı yalnızlığa ittiği, sevilen kişiye "dön" diyememenin verdiği sessiz çığlıklar ve geçmişe dönmenin imkansızlığı hüzünlü bir dille resmediliyor. Pişmanlık, özlem ve kabulleniş arasında gidip gelen duygular, geceye karışan bir sessizlikle son buluyor.
*Yaşanmışlık bir kenara
Yaşlandıkça bırakır hayat seni yol ortasına,
Yok ortasına
Diyemem ki kadere 'Bırakma başkasına'
Bırakamam, edemem yollarımız ayrılsa da
Habersiz...
Sana her kapım açıldığında gel diyemem
Yapamam kendime
Bir gözyaşınla yakarım her yeri ama diyemem;
Dön geriye
Dön geriye
Dönme geriye...
Çığlıklarım sessiz
Bildim bileli sensiz, dönemem eskiye
Gelemem böylesine çekip gitmelere
Perperişan pişman hallerin etkisiyle
Sustum yine bu gece
Bu gece*
Ercan Kesal
