Geçmişte, beni yetiştiren ömrünü bana vefa
eden, bir vefakar çilekeş, nene hatunu, çok
çok severdim.
Babaannemdi.
Bazı konuşmalarımızda, birgün ben öleceğim
kızım, derdi.
Bu sözünü, her duyduğumda, yüreğim ağzıma
gelirdi sanki, ödüm patlardı korkudan.
Aklımın ermeye başladığı, çağdan itibaren
yanımda bulduğum,sevenim sevdiğim, tek
kişi gibiydi o.O dört bir yanımda idi.
Onsuz yaşayacağımı düşünemezdim bile..
Bende İkimiz beraber ölelim Nine derdim,
Gülümser:Sen yaşayacaksın derdi.
Öylede oldu,onsuz yaşıyorum,sevgisi ile.
Ruhu ruhumda.
YZKİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
