Burası benim gizli odam
Bu kapının eşiğinde keşfettim ilk öpüşümü
İsmi lazım değil biriyle
Çok sonra filmlerden öğrendim
Yürek yüreğe değil
Dudak dudağa
Kuru kuru öpüşmeyi…
Bak, tam şu pencerenin eşiğinde
Ağladım arınmak tesellisiyle
Kırk tövbe tesbihi elimde
İlk büyük günahımı işlediğimde
Odamın ilk rengi çocukluktu
İlk ihanetimden sonradır bu
Utanç kırmızısı rengi
Sırıtır alttan çocukluk
Çok değil, arada bir…
Burası benim gizli masam
İşte bin ayıp fikirli çekmecelerim
Kilidimi sanal bir odada
Sahte bir düşle takas ettim
Dağınıklık için kusura bakma!
Ve ne kadar yalvarsa da çekmeceden
Çığlık çığlığa fantazilerim
Sakın açma!
Gizli odam burası benim
Akıllanmadı bunca yıl
Kendine güveniyorsan
Buyur! Şu paslı anahtar senin
Okuluna kaydettim tecrübelerinin
Eti; senin, kemiği; benim!
]
