Hiç sevmedi ki gözlerim, gözlerine hapsolmayı,
Hep kovalanırmışcasına kaçtılar gözlerinden,
Tıpkı hırsız-polis oyunu oynarmış gibi...
Benim gözlerim hep hırsızdı
Seninkiler ise hep polis.
Kovalardın gözlerimi gözlerinle; yağmur, fırtına demeden...
Yakaladın bir gün nihayetinde,
Tam da bundan korkar olmuştum son günlerde.
Tuttun ellerimden umutlarımın...
Kelepçelerle bağlamamıştın belki ama,
Kilitlemiştin koskoca bir hayata.
Haykırdıkça sevemem diye;
Yaklaşmışım meğer sana...
Bakıyorumda,
Önceleri bir hırsız gibi kaçan gözlerim,
Şimdilerde kirpiklerimin arasından,
Bir polis edasıyla;
''Neredesin Sevgilim!'' diye haykırır olmuş...
KİTAP İZLERİ
Engereğin Gözü
Zülfü Livaneli
İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku
