Sabahın ilk ışıkları bile odamı aydınlatmaya üşenirken,
Senin içimi aydınlatmanı beklemem hataydı.
Düpedüz ilhaktı bu oyun,
Kayıtsız şartsız teslimken ruhum,
Senin beni kabulünü beklemem hataydı.
Her kadehin yudumuna göz yaşımı akıtırken ben,
Senin bir gün döneceğini beklemem hataydı.
Olmuyor işte meyler tükeniyor, sarhoş olamıyorum.
Kadehler bir bir devriliyor, aklımdan atamıyorum.
Bak yine akşam oldu ışıklar bir bir sönüyor,
Ben yine aynı masada dostlarımla oturuyorum.
Kadehler,
Gözyaşlarım,
Ve inleyen nağmeler...
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
