Neden beni en acılı duygularda arıyorsun. Neden beni bulutun en koyusunda, yağmurun en yoğununda arıyorsun. O kadar uzaklaşma benden. Bak gözlerimde sana ait gözyaşı var. Ağlamak istiyorum ağrıyan yüreğimle sana. Neden ellerimi bırakıyorsun sonsuz bir terk ediş gibi. Neden beni bir fahişenin tacizden bıkan duygularında arıyorsun. Oysa sana bakınca bakir bir toprak gibi tertemiz bir diyar oluyorum. O diyarın çiçeği ve berrak akan suyu sensin. Sen benim yanımdayken hapishaneler kapanıyor, sokakta yürüyen fahişeler el ayak çekiyor yalnızlıktan. Sen benim yanımdayken sadece utanıyorum hiç namussuzluk görmeyen gözlerinden. Sen bana utanmayı öğretiyorsun. Kader öyle bir şey ki hiç başka seçenek bırakmaz insana. Ağlamak bir seçenek değildir hiç gülmeyi öğrenmemişsen. Gülmek mutsuz kalplerin açığa çıkan yalancı baharıdır. Eğer hayattan bıktıysan bir denizin ortasında kaya olursun ve dalgalar seni gıdıklasa da senden çok şey götürür. Deniz hayatın ta kendisidir ve yalnızlığını dalgaların çokluğu azaltmaz. Ah kalbim ağrıdığında sevmek bir ilaçtır bana. Bu sözler sanadır sana. Neden beni kapı dışarı ediyorsun. Dışarıda böcekler var. Neden bana böceklerden sadaka dilendiriyorsun. Senin yanında kendimi tertemiz hissediyorum. Böyle duygulara o kadar hasretim ki oysa. Çünkü ne zaman pencereyi açsam güneş hayretle bakıyor bana. Ağaçlar yemyeşil gözleriyle alaylı alaylı bakıyor bana. Kuşlar pisliyor omuzlarıma. Rüzgarlar toz toprak taşıyor saçlarıma. Ah anla beni. Tanrı'ya inancım azalıyor. Mum gibi eriyorum bir gözyaşı düşür ateşime. Yavaş yavaş tükeniyorum. Eğer sen de bana suçlar gibi bakarsan, bak karşında soyunuyorum. Tanrı'nın ve senin karşında anadan uryan duruyorum. Hadi tükür suratıma. Ne sana bir borcum kalsın ne de varsa tabi Tanrı'ya. Bana utancı yaşatan hayatın tüm çıkmaz sokaklarında artık bir fahişe gibi yürüyorum. Ve arkama dönüp bas bas bağırıyorum:
İnsanım insan!
Bana hayatın karanlık sokaklarından hep umutsuzluk düşüyor. Bir umut ışığı yakalayamıyorum hep gerilerde kalıyorum. Cennet karşı kıyılarımda kalıyor hep. Karşıya her geçmek isteyişimde hayatın tüm yeşil ışıkları yanıyor ve tüm arabalar üzerimden geçiyor. Ne de olsa onlar koltuklarında rahatlar. Ben tekerleklerin altında can çekişiyorum.
