Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce.
Daha az uyuyorum mesela
Tek öğünle yetiniyorum.
Kıyafetlerimi dahi, özensiz seçiyorum.
Saçlarımı taramadan sokağa çıkıyorum.
Kalbim ritmi değişti, yokluğunda.
Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce.
Denizler, göller, güneşli havalar, bülbüller.
Kırık kalp sendromu diyor doktorlar
O bile, tek başına pek bir şey ifade etmiyor.
Siyah beyaz bir televizyon gibi dünya
Sahi, ne değersizmişim!
Eski bir dükkân,
Miadı dolmuş onlarca televizyon
O televizyonların üzerinde eğreti duran
Mavi bir korumalık.
O korumalığın üzerinde fark edilmeyen ufak bir çizik;
Bilmem, belki de bir nokta.
Hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce
Sokak lambalarının aydınlatmadığı yollarda yürüyorum.
Oturmadığın banklarda,
Henüz açmamış çiçeklerle dertleşiyorum.
Dedim ya, hayal kurmayı bıraktım, çok zaman önce.
Doktorum, kırık kalp sendromu teşhisi koydu geçenlerde.
Ötekiler onayladılar onu, bakışlarıyla
Güldüm.
Sahi, kırılmadık yer mi kaldı kalpte!
Elimde solgun çehreli
Narin, zavallı bir papatya.
Seviyor, sevmiyor
Seviyor, sevmiyor
Her defasında sevmiyor çıkıyor fallarda.
Özür dilerim papatya, kırdım seni de.
Fallardan medet umdum.
Nefsime uyup
Kolunu, kanadını kırdım.
Ha sahi, papatyaları ne çok sevdiğini unuttum!
Yüzüne karşı söylemeye utandım.
Yine kağıda kaleme sarıldım.
