SEN ÜSTÜNE ALINMA
Bir şiir yazdım sana,
Satır aralarında sen varsın,
Adın geçmiyor asla.
Gözlerini yazdım,
Güzel yüzünü, ellerini,bedenini,
Korkma, Adın geçmiyor hiçbir mısrada.
Sen olduğunu ben bilebilirim yalnızca.
Beni nasıl sevdiğini yazmadım.
Gecelerce nasıl aradığını,
Sabahları “Günaydın”ın olduğumu,
Ve şarkılardan benim için kaç kere fal tuttuğunu
Yazmadım.
Yazmadım yağmuru sevdiğini,
Gök gürültüsünden korktuğunu,
Yağmur çiselerinde yollarda yürüdüğünü,
Ve yürürken hep beni hayal ettiğini...
Sonra bir bahar akşamı,
Kendini çaresizliğine teslim ettiğini,
Sahte bir gülümseyişle
İmza atarken resim verdiğini
Ve gelinliğinin
Kalbinin tam üstüne gelen yerinde
Kızıl kanlarla boyandığını…
Göz göze geldiğimizde de,
Bunu sadece ikimizin fark ettiğini...
Yazmadım, Müsterih ol...
Beni sevdiğini biliyorum.
Sen de benim seni hala sevdiğimi bil.
Seni saran hoyrat kolların sana sahip olamayacağını biliyorum.
Sen de
Dudaklarımı ihtirasla öpen kadının dudaklarını öpmediğimi,
Dahası onu asla sahiplenmediğimi, bil!
İnan bana
Ben seni yazmadım, çünkü,
SEN YAZILIYDIN ZATEN.
05.03.2004
MUT YOLU
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku
